مصداق یابی برای واژه های علوم سیاسی کار چندان راحتی نیست اما برخی از شخصیت های سیاسی ذهن را تا نزدیکترین مرزهای مفاهیم هدایت میکنند.
محافظه کاری یکی از این واژه هاست و محمد حسین فرهنگی نماینده مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی ، مصداق بسیار خوبی برای نشان دادن ابعاد یک سیاستمدار محافظه کار. مبهم گوئی ، دو پهلو سخن گفتن و تلاش برای ماندن در وسط همه نزاع ها را میتوان بخشی از تشخص سیاسی این سیاستمداران دانست.
بعنوان نمونه همین تفویض اختیار به استان ها در زمینه های گوناگون، همواره یکی از خواست ها و مطالبات مدیران ارشد استان و نیز نخبگان سیاسی اجتماعی بوده است. تمرکز گرایی موجود در اداره کشور موجب اتلاف سنگین هزینه ها و نیز هدر رفت سرمایه ها ، گسترش بروکراسی ها و نیز زمینه سازی برای ترویج فساد اداری و .. شده است و هرچقدر از بار این تمرکز گرایی کاسته شود به نفع استان ها خواهد بود .
فرهنگی نماینده تبریز در مصاحبه ای با یکی از تارنماهای پایتخت بار دیگر بر ابعاد مختلف تمرکز قدرت تصمیم گیری در تهران تاکید نموده است .
وی در این مصاحبه علاوه بر اینکه اصل تفویض اختیارات اقتصادی به استان ها را ناممکن میداند ، بلکه با بزرگ نمایی معایب احتمالی اینگونه سبک های مدیریتی تلاش مینماید ، باری منفی بر سر این واژه سیاسی وارد نماید.
این عضو کمیسیون صنعت مجلس دهم که سابقه ۴ دوره نمایندگی را نیز در کارنامه خود دارد ، در پاسخ به سوالی در خصوص مزایای فدرالیسم اقتصادی با بهانه آوردن واگرایی فعلی که اتفاقا یکی از نتایج دهه ها سانترالیسم و تمرکزگرایی است می گوید.
این مدل که مسلما جواب نمی‌دهد از این حیث که مدیریت‌های اجرایی به حاشیه رانده شوند، مشکلاتی دارد و اگر بخواهند فعال باشند اجازه شکل‌گیری چنین مدلی را نمی‌دهند. طبیعی است که این طرح خامی است و نیاز به بررسی‌های گسترده دارد. وضعیت موجود تمایل به واگرایی‌اش بیشتر از تمایل به همگرایی است که ما بخواهیم شرایط مشکل ساز جدیدی را بر آن ایجاد کنیم.
این نماینده اصولگرای مجلس بازهم با تداوم گنگ گوئی هایش حتی در خصوص جزئی ترین مصداق استقلال اقتصادی استان نیز مخالفت می نماید .
وی در مورد امکان پرداخت یارانه ها بصورت استانی می گوید: در بودجه خواسته‌اند به جای اینکه دولت و حاکمیت مسئولیت یارانه را بپذیرند آن را به استان‌ها بسپارند و خودشان فقط تصمیم بگیرند که بنده موافق این تصمیم نیستم. تصمیمات در کشور باید دارای وحدت رویه باشد.
در حالیکه همه می دانیم در تفویض اختیار به استان ها ، قرار نیست کاری برخلاف قوانین کشور انجام گیرد اما این نماینده اصولگرا تلاش میکند با کد آوردن از کلماتی مانند واگرایی ، لزوم وحدت رویه و .. موضوع تمرکز زدایی را دچار حاشیه هایی نماید تا عقیم بماند .
البته سبقه مخالفت فرهنگی با افزایش اختیارات استانی فقط به موضوع یارانه و مدیریت اقتصادی خلاصه نمیشود ، او در حالی که عضو کمیسیون صنایع مجلس است دو ماه پیش نیز با ورود به حوزه های آموزشی، از مخالفت خود با محلی اعلام شدن دانشگاه ها خبر داده بود.
در پایان باید خاطر نشان ساخت، مقابله با افزایش اختیارات استان ها با توسل به دلایل و بهانه های غیر معقول، گامی به سوی تمرکزگرایی بیشتر است و این سیاست یقینا موجب کاهش شدید بهره وری دولت در مقیاس های کلان خود خواهد گردید. البته باید گفت این امر تا حدود زیادی بدست همین نمایندگان مجلس ، محقق شده و با توجیهات این چنینی سبب شده تا بسیاری از مسئولین فکر کنند ایران یعنی تهران که به نوبه خود مسئولیت پذیری و انگیزه های کاری زیادی را در مراکز استان ها به محاق برده است.