‘’اساس سکنی گزیدن رسیدن به آرامش و امنیتی است که از آشنایی با مکان و محیط و طبیعت بر می‌آید.
امروزه آرامش ساکنین کلان‌شهرهایی چون تهران، که با توسعه و گسترش بیش از حد به اطراف و محیط طبیعی، باعث از بین رفتن پتانسیل‌های خدادادی زمین و طبیعت شده است، به مخاطره افتاده و هر روز شاهد از بین رفتن مناظر بکر طبیعی روستایی بیشتری در داخل و مجاور شهرها هستیم. برای احیای هویت در شهر ضروری است علاوه بر توجه به حفظ کالبد و عناصر تاریخی، تداوم تاریخی در شهر، سازمان فضایی، نقاط عطف و نشانه‌های شهری، فضاهای جمعی و خاطرات نیز در نظر گرفته شود.
یکی از مهم‌ترین عناصر به جا مانده در شهرهای ایرانی، کوچه‌باغ‌ها و مناطق روستایی است که علاوه بر جذابیت طبیعی و آرامش‌بخشی، خاطرات ذهنی مشترک همه ایرانیان محسوب می‌شود.
در این راستا، امروزه علاوه بر نگرش «گردشگری روستایی» که موضوعی جهانی است و طرفداران بسیاری دارد، نگرشی به نام روستا شهرها نیز مهم شده است. مناطق روستایی که در حاشیه شهرها بوده و در پی گسترش فیزیکی شهرها، در دل شهر به صورت ارگانیک باقی مانده و به زندگی خود ادامه می‌دهد، نام روستاـ شهر را گرفته است.
روستاـ شهر منبع با ارزش مهمی است که علاوه بر اینکه با فضاهای سبز خود موجب تعدیل فضاهای شهری می شود، خاطرات و هویت شهر و جامعه را در بر می‌گیرد.
حفظ و نگهداری از این میراث تاریخی‌ـ طبیعی که بخشی از فرهنگ و هویت ما را شکل می‌د‌هد، ضروری است. از این رو، ایده گردشگری روستایی، روستاـ شهرها را به صورت فضاهای گردشگری شهر ی روستایی برای گذران اوقات فراغت، و کسب آرامش و احیای هویت و خاطرات ذهنی شهروندان در دل طبیعت بکر و به دور از عوامل تکنولوژی و پیشرفت در شهرها فرض می‌کند.