بعد از باخت تراکتورسازی مقابل فولاد خوزستان در تبریز شاهد موجی از افکار و واکنش های منفی در میان هواداران پرشور بودیم.
در یادداشتی نوشته بودم که تراکتور به اندیشه قطبی باخت، لپ کلامم هم این بود که قطبی با حرفه ای گری خود و چینش درست تیم توانست تبریز را با سه امتیاز شیرین ترک کند. این یعنی فوتبال و مهندسی بازی داخل مستطیل سبز.
واکنش های هیجانی بعد از باخت را هم رصد کردم . متاسفانه رگه هایی از یک نوع فکر در میان هواداران و بعضا کارشناسان مشاهده میشود که با ذات فوتبال و آنچه از تراکتور انتظار داریم فاصله دارد.
اینکه هر مشکلی را در فوتبال بخواهیم با پول و آوردن ستاره های گران قیمت حل کنیم نهایتا مانند تجربه هایی چون رئال پر ستاره در چند سال پیش خواهیم شد که با شکست های پیا پی اش مضحکه عام و خاص شد.
فوتبال ورزشی تیمی است و منطق خاص خودش را دارد و تراکتور هم در چارچوب زمین سبز نمیتواند خارج از این ادبیات کاری از پیش ببرد.
مشکل تراکتورسازی زیاد است و قابل تامل. باید بپذیریم تراکتور در آغاز راه حرفه ای شدن است و این مسیر با منطق و صبر و اعتماد به بازیکنان بومی و مربی تیم حاصل خواهد شد. اینکه بعد از هر شکست فورا درخواست مربی جهانی که قطعا با هزینه گزاف خواهد آمد و معلوم هم نیست علاقه ای برای ماندن داشته باشد را طرح کنیم رافع مشکلات نخواهد بود.
اینکه در هر مشکلی سریعا نگاه ها به سمت پول آقای زنوزی برود و از او مطالبه شود با خریدهای گران قیمت تر تیم را رو به راه کند تنها مسکنی خواهد شد برای فراموشی ریشه مشکلات.
باید یاد بگیریم در چارچوب منطق فوتبال کشور قدم برداریم و اجازه دهیم تیم روال طبیعی خود را طی کند .منظورم البته این نیست از شور و حالمان که سرمایه اصلی تراکتورسازی است کم کنیم بلکه با منطق فوتبالی تیم را تعقیب کنیم.
اجازه دهیم تقوی تیم را مدیریت کند ، سطح توقعات مان از تراکتور را با واقعیت های فوتبالی کشورمان تنظیم کنیم و منتظر روزهای خوشی برای محبوب ترین تیم شهرستانی کشور بمانیم.

غلامرضا منصوری