از نوشتن این مقاله کوتاه شرمگینم اما گریزی نیست اعتراف کنیم مناسبات اجتماعی جامعه مان چنان مشوش و آشوبناک است که تقریبا هیچ چیز سر جایش نیست.
جامعه ای ساخته ایم که در تمامی روابط اجتماعی آن مسایل بحران ساز وحشتناکی وجود دارد از روابط خشونت آمیز خانوادگی بگیرید تا اختلاس های فرانجومی و خیانت به منافع ملی در سطوح کلان.
این نکته را باید برای ثبت در تاریخ اعتراف کنیم که خودمان نیز در این داستان نقش عمده ای ایفا نموده ایم هرچند این امر بار مسئولیتی مسئولین کشور را کاهش نمیدهد.
بعنوان مثال آموخته ایم، علم بیاموزیم تا پول دار شویم . پول دار میشویم تا پز دهیم (حتی لذت بردن از زندگی را هم یاد نگرفته ایم) و در عوض هیچ احساس تعلقی به جامعه و میهن مان نداشته باشیم و آخر سر هم دنبال اخذ اقامت از یک کشور دیگر باشیم.
این چارچوب اجتماعی که بدست خودمان خلق کرده ایم، سرآغاز بسیاری از ناهنجاری هایی است که این روزها اخبار مربوط به آنها را خودمان از این گروه به آن گروه مشتاقانه فوروارد میکنیم.
یکی از این اخبار ، حرکات مشمئز کننده مافیایی بنام مافیای کنکور است.مافیایی که البته خودمان بدست خودمان خلق کرده ایم .
پول میدهیم تا فرزندانمان بجای یاد گرفتن مطالب، کلک های مرغابی تست زنی را بیاموزند و در رسته های بهتری مدارک بی ارزش عالی مقام بگیرند و به خودمان خیانت کنند.
این مافیای خودساز سالانه ۱۰هزار میلیارد تومان پول در می آورد و گستاخانه سالهاست در برابر حذف کنکور ، این مسابقه بلاهت آمیز،یک تنه ایستاده اند .
داستان این مافیا البته منحصر به فرد نیست ،مافیای شکر مافیای خودرو مافیای سیگار ، هرچند همه آنها محصول سبک زندگی های ما هستند اما تا حدود زیادی تداوم کارشان هم ناشی از اشتراک منافع شان با نهادهای تصمیم گیر کشور است.
برای مبارزه با این مافیا منتظر ارکان قدرت شدن اتلاف وقت است ، و این مسئولیت اجتماعی ملت است که به جنگ مافیاها بروند.

غلامرضا منصوری