مایلم مطلبم را با جمله ای از هانا آرنت شروع کنم جایی که گفته بود: جامعه وقتی توده وار میشود که نخبگان به وظایف خود عمل نمی کنند.
جامعه توده وار یکی از واژه هایی است که برای توضیح و تشریح وضعیت موجود استان می توان به آن استناد کرد.
جامعه ای که در آن، چسبندگی افراد به جامعه و وفاداری گروهی به کمترین سطح ممکن میرسد و در نتیجه مرجعیت سیاسی به همراه اقتدارش سقوط میکند و واگرایی اجتماعی رسمیت و تشخص می یابد.
این وضعیت بهترین بستر را برای عمیق ترین ریشه های پوپولیسم خلق می کند و…
در جامعه توده وار بدلیل شدت گرفتن تعارض منافع بین افراد و بین افراد و نهادها ، روابط اجتماعی آشوبناک میشود و پیش بینی ناپذیری حاکم.
حال بعد از قرائت این تعریف مختصر برگردیم به سراغ هانا آرنت که گفته بود این وضعیت تقصیر نخبگان است.
بله باید صادقانه اعتراف کنیم که حق با هانا آرنت و البته کورن هاوزر است.
نخبگان جامعه ما بیشترین نقش را در تشکیل وضع موجود ایفا نموده اند. اما تمایل بسیار کمی برای بهبود اوضاع از خود نشان میدهند.
در این مجال کوتاه فقط به یک نکته اشاره میکنم.
نخبگان محل تراکم سرمایه های اجتماعی اند، سرمایه هایی که از مراوده با مردم همین جامعه بدست آمده است و اکنون حال و روز این جامعه خوب نیست کمتر کسی از نخبگان استانی را میتوان در وسط میدان امید آفرینی دید. به زبان تمثیل، نخبگان جامعه بخصوص از نوع سیاسی آن، هیچ تمایلی به بازگرداندن سرمایه به مردم ندارند سرمایه ای که جامعه شدیدا محتاج آن است.
در واقع نخبگان دچار کم فروشی شده اند که این رویه زمینه را برای تسریع فرایندهای پوپولیسم فراهم تر خواهد نمود.
در خاتمه باید گفت در شرایط موجود که عالی ترین هدف هر ایرانی باید حفظ ایران باشد مهمترین گرانیگاه حرکت ملی باید بر محور نخبگان باشد.
در مورد مکانیزم جذب و بهره برداری از نخبگان توسط استاندار و معاون سیاسی آتی اش بیشتر خواهیم نوشت.

غلامرضا منصوری