بسیاری از مسئولان ما مرد روزهای سخت نیستند

به قلم: وحید خدادادی

زلزله از جمله بلایای طبیعی است که نگرانی جدی در سطح افکار عمومی نسبت به عواقب آن در ایران برانگیخته است. همین چندی پیش زلزله خوی علی رغم شدت نه چندان قابل ملاحظه آن و وسعت محدود جغرافیایی اش تردیدهای جدی در رابطه با فضای پسا زلزله در کشورمان به وجود آورده است. هنوز که هنوز است بعد از گذشت نزدیک به یک ماه از این زمین لرزه روند امدادرسانی به زلزله زدگان با موانع جدی روبروست و نه دولت توان مالی کافی برای حمایت از آنان دارد و نه بسیاری از مسئولان ما مرد روزهای سخت اند. پی آمد زلزله خوی، اتفاقی که در ترکیه افتاد بر حجم نگرانی ها افزوده و تصور میزان چنین فاجعه وحشتناکی در ایران و تبریز به جهت قرار گرفتن بخشی از آن روی گسل، مو بر تن آدمی سیخ می کند. آخرین آمار تلفات انسانی در ترکیه از مرز ۴۰ هزار نفر گذشته و با روند فعلی آواربرداری بعید نیست که این عدد بیشتر هم شود.
با وجود این که ترکیه به جهت زیرساخت ها فرسنگ ها از ما جلوتر است و پدیده حاشیه نشینی به آن شکلی که در تبریز می بینیم، در این کشور چندان که باید مصداق ندارد و با علم به حجم کمک های مادی و انسانی کشورهای مختلف و تجهیزات پیشرفته آواربرداری، ترک ها کاری از پیش نبرده اند و هر لحظه میزان تلفات افزایش می یابد و تصاویر تراژیکی از این کشور در رسانه ها منتشر می شود. قاطبه کارشناسان معتقدند که میزان خرابی و تلفات انسانی به اندازه ای است که کشور ترکیه بعید است تا ۱۰ سال آینده بتواند از شرایط بحرانی خارج شود.
در این مدتی که از زمان وقوع این فاجعه انسانی و طبیعی میگذرد و با دیدن تصاویر و فیلم های منتشره از ترکیه با خود می اندیشیدم که اگر خدای ناکرده چنین زلزله ای اگر در کشور ما و تبریز خودمان رخ می داد، چه اتفاقاتی ممکن بود بیافتد؟ تصور باطلش هم انسان را دیوانه می کند، خیل کثیر نهادهایی که خود در بزنگاه های حساس نیازمند بحران زدایی هستند، کمبود امکانات سخت افزاری، کمبود منابع مالی و شهری که یک چهارم آن عملا در سکونت گاه های ناایمن سکونت دارند و بخشی از آن ها روی گسل. علاج واقعه باید قبل از وقوع کرد و از این رو دست کم می توان نهادها و سازمان های مرتبط با امر بحران زدایی را از پهنای گسل و مناطق آسیب پذیر دور نگهداشت و در ادامه از بارگذاری جمعیت و ساخت و ساز در زون های خطرناک جلوگیری کرد. همین فردا برای حل معضل حاشیه نشینی هم شاید دیر باشد از آن رو بهتر است در روزگاری که آه ندارد تا با ناله سودا کند و اراده ای هم برای حل این بحران وجود ندارد، بهتر است شهرداری با ارائه طرحی جامع که ماحصل نظر همه کارشناسان و اهالی فن باشد، بسته تشویقی و قابل اجرایی را برای اهالی این بخش ها در نظر بگیرد تا خود اهالی در مقام ساخت و ساز بر اساس استانداردهای شهرسازی برآیند. عاجزانه خواهشمندیم تا در این رابطه تدبیری بیاندیشید، امکان رخداد حادثه ای شبیه آن چه در ترکیه افتاد وحشتناک و غیر قابل تصور است و همین حالا هم خیلی دیر است.

About Author