در حالی که شهروندان تبریزی از کمبود اتوبوس در خطوط شهری رنج میبرند، اتوبوسهای جدیدی که به نام مردم خریداری شدهاند بهجای تقویت حملونقل عمومی به سرویس کارخانهها و صنایع اختصاص یافتهاند. این موضوع اعتراضاتی گسترده را در میان مردم برانگیخته و سؤالاتی جدی درباره شفافیت در تخصیص منابع عمومی مطرح کرده است.
اگر بخواهیم به وضعیت کنونی حملونقل عمومی در تبریز بپردازیم باید گفت، شهر تبریز با جمعیتی بالغ بر دو میلیون نفر، مدتهاست که با مشکلات مختلفی در حوزه حملونقل عمومی مواجه است. کمبود اتوبوس، فرسودگی ناوگان و تأخیر در خدماترسانی از جمله مسائل اصلی این حوزه هستند که زندگی روزمره شهروندان را تحت تأثیر قرار دادهاند. در همین راستا خریداری اتوبوسهای جدید به عنوان امیدی برای رفع مشکلات موجود، نویدبخش تغییرات مثبت در این سیستم بود.اتوبوسها برای مردم یا صنایع؟ آنچه که به عنوان یک امید در دل شهروندان تبریزی میدرخشید، به سرعت به یک جنجال تبدیل شد. اتوبوسهای جدید که با منابع عمومی و به نام مردم خریداری شدهاند، به جای تقویت خطوط حملونقل عمومی در اختیار کارخانهها و صنایع( سرویس کارکنان) قرار گرفتهاند. این امر باعث نارضایتی گستردهای در میان مردم شد. شهروندان معتقدند که تخصیص این اتوبوسها به صنایع( سرویس کارکنان صنایع)، نه تنها کمکی به بهبود وضعیت حملونقل شهری نمیکند بلکه عدالت اجتماعی را نیز نقض میکند.در همین رابطه به جمع نظرات مردم که وسیله نقلیه مورد استفاده آنها عموما اتوبوس و حمل و نقل عمومی هست پرداختیم، تعدادی از شهروندان تبریزی در گفتگو با خبرنگاران فارس، نگرانیها و نارضایتیهای خود را از این تصمیم ابراز کردند.حسین زمانی، کارمند ۴۵ ساله در این رابطه میگوید: من هر روز برای رفتن به محل کار بیش از ۳۰ دقیقه در ایستگاه منتظر اتوبوس میمانم. وقتی شنیدم که اتوبوسهای جدید برای کارخانهها استفاده میشوند، واقعا ناراحت شدم. این اتوبوسها را با پول ما خریدهاند، پس چرا به خود ما خدمات نمیدهند؟
زهرا اکبری، دانشجوی ۳۲ ساله که در صف اتوبوس ایستاده عنوان میکند: ما دانشجویان مجبوریم هر روز در شلوغترین ساعات از حملونقل عمومی استفاده کنیم، اما تعداد کم اتوبوسها باعث شده که همیشه دیر به کلاسهایمان برسیم. مسؤولان باید توضیح دهند چرا اتوبوسها برای حمل کارگران کارخانهها اختصاص داده شدهاند، نه مردم عادی!؟علی قربانی ۵۲ ساله هم که خود را بازنشسته معرفی میکند در این خصوص میگوید: در همه جای دنیا، اولویت با مردم شهر است. اگر صنایع نیاز به سرویس دارند، باید خودشان اقدام به خرید اتوبوس کنند. چرا چیزی که برای ما خریداری شده، به آنها داده میشود؟
سمیه رضایی که کارمند ۲۵ ساله یک شرکت خصوصیست عنوان میکند: ما انتظار داشتیم که اتوبوسهای جدید مشکل ازدحام و تأخیر در خطوط را حل کنند، اما انگار باز هم تصمیمات پشت پرده منافع شهروندان را نادیده گرفته است. اگر این روند ادامه پیدا کند، اعتماد مردم به مدیریت شهری از بین میرود.با یک نگاه به همین تعداد اظهارنظرها و البته اعتراضات بیش از اینهاست اما به همین میزان بسنده کردیم، میتوان اولین و مهمترین پیامدهای اجتماعی و اقتصادی این اقدام را افزایش نارضایتی عمومی عنوان کرد. تخصیص اتوبوسها به صنایع در شرایطی که شهروندان تبریزی با کمبود اتوبوس مواجه هستند، باعث نارضایتی گستردهای شده است. مردم این اقدام را ناعادلانه میدانند و خواستار شفافیت بیشتری در تخصیص منابع عمومی هستند.
فشار بر خطوط حملونقل موجود هم پیامد دوم این اقدام است، با عدم تخصیص اتوبوسهای جدید به خطوط شهری، تراکم مسافران افزایش یافته و زمان انتظار در ایستگاهها طولانیتر شده است. این موضوع شرایط را برای مسافران سختتر کرده و بر کیفیت خدمات حملونقل عمومی اثر منفی گذاشته است. کاهش اعتماد عمومی پیامد سومی است که باید به آن توجه کرد، عدم شفافیت در تصمیمگیریها و تخصیص منابع، به کاهش اعتماد عمومی به مدیریت شهری منجر شده است. مردم خواهان توضیحاتی هستند که علت این تخصیصها را روشن کند و نشان دهد چرا منابع به جای خدمت به شهروندان، به صنایع اختصاص یافته است.
آنچه باید مدنظر مسؤولان شهر باشد
در پی این تصمیم عجیب، شهروندان تبریزی از مدیریت شهری خواستار شفافسازی در سیاستگذاریها و تخصیص منابع شدند. شفافسازی در سیاستگذاری اولین اقدام مسئولان شهری باید باشد، مدیریت شهری باید به صورت شفاف اعلام کند که چرا اتوبوسهای خریداریشده به خطوط شهری اختصاص نیافتهاند و به صنایع داده شدهاند. این شفافسازی میتواند به کاهش نگرانیها و اعتراضات عمومی کمک کند.
اولویتدهی به حملونقل عمومی با توجه به آلودگی هوا باید بیش از همیشه مدنظر مدیریت شهری باسد، منابع عمومی باید در راستای نیازهای اصلی شهروندان هزینه شوند. تخصیص اتوبوسها به صنایع در حالی که مردم با کمبود حملونقل مواجه هستند، ناعادلانه است، بنابراین باید اولویت با تقویت ناوگان حملونقل عمومی باشد.نظارت نهادهای مستقل راهکاری است که برای ورود نهادهای نظارتی به این موضوع و بررسی تخصیص منابع متصور است که میتواند به اصلاح رویهها و جلوگیری از تصمیمات غیرشفاف کمک کند.
واکنش مسؤولان و آینده مدیریت شهری
تا لحظه تهیه این گزارش، مسؤولان مدیریت شهری تبریز توضیحی رسمی درباره تخصیص اتوبوسها به صنایع ندادهاند. با این حال کارشناسان معتقدند، این تصمیمات نیاز به شفافسازی و اطلاعرسانی دقیق دارد تا از بروز نارضایتی عمومی و کاهش اعتماد مردم به مدیریت شهری جلوگیری شود.شهروندان تبریزی از مدیریت شهری انتظار دارند که اولویت خود را بهبود کیفیت زندگی و حملونقل عمومی قرار دهد. منابع شهری باید به.گونهای تخصیص یابند که منافع عمومی را تامین کنند و از هر گونه تخصیص ناعادلانه جلوگیری شود.
در نهایت اینکه، شفافیت در تصمیمگیریها و نظارتهای مستقل، میتواند به بازسازی اعتماد مردم به مدیریت شهری کمک کند.
پست های مرتبط
سقوط مرگبار کابین آسانسور نیمه کاره در تبریز
جوانان نگران نباشند، آینده برای آنهاست
احیای ۵۳ واحد صنعتی راکد آذربایجان شرقی در سال جاری