✍️دکتر نرمینه معینیان
به گزارش خبرنگار ایلنا: روز شنبه ۱۵دی ماه، حادثه ای برای یکی از کارگران خدماتی شاغل در شهرداری منطقه چهار تبریز ،حین پاکسازی و جمع آوری زباله بر روی پل سرداران فاتح (به سمت میدان آذربایجان) بر اثر برخورد با خودرو سواری اتفاق افتاد.
او با بیان اینکه پاکبان جانباخته «سجاد کبیری» نام دارد، گفت:
علیرغم استفاده از رنگ لباس مناسب و چراغ شبرنگ، این کارگر متاسفانه بر اثر شدت ضربه وارده یک خودرو سواری جان خود را از دست میدهد و از قرار معلوم راننده خاطی متواری شده است.
در این خبر اسفناک عناصری جمعند که انسان را به تفکر وا می دارد :
کار یک کارگر بر روی پل و انتظار عدم اصابت اتومبیل هایی که با سرعت از روی پل در حال حرکتند ،پلی که هیچکس انتظار ندارد کارگری در آن موقعیت، بر روی آن مشغول کار باشد و کافی پنداشتن رنگ لباس و چراغ شبرنگ ..چه انتظار محالی ؟!
ما را چه می شود که عادت می کنیم پیش بینی نکنیم ،سهل انگاری کنیم ، تقصیر ها را به گردن حادثه بیندازیم ؟ آیا مجبوریم جان بهترین انسانهای زحمتکشمان را به خطر بیندازیم ؟ آیا چاره ی دیگری نیست ؟!! چرا در چنین موقعیت پرخطری از ماشین های رفت و روب مکانیزه استفاده نمی کنیم ؟!
به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران در تاریخ ۲۸ خرداد ۱۴۰۲:
مهدی پیرهادی رئیس کمیسیون سلامت محیط زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر تهران در نخستین تذکر جلسه مذکور، با اشاره به حادثه تصادف در بزرگراه شهید چمران و جان باختن یک کارگر خدمات شهری اظهار داشت: در بزرگراهها و اتوبان ها حتما باید از خودروهای مکانیزه برای رفت و روب استفاده شود .
وی تاکید کرد موضوع ایمنی کارگران باید بر اساس بخشنامه ایمنی سلامت و بهداشت محیط (hse) و دستور العملهای آن باشد.
شورای شهر تهران ،یک سال و نیم قبل به این نتیجه رسید .ما در تبریز چند کشته ی دیگر باید بدهیم تا به همین نتیجه برسیم ؟!
About Author
پست های مرتبط
اهمیت کاربرد هوش مصنوعی در مدیریت پارکها و بوستانهای تبریز
سایه تهدید ۲۰۰ ساختمان ناایمن بر سر تبریز
تبریز دودناک در روز ملی هوای پاک