طبق گفته بنابیان، نایب رییس اتاق بازرگانی تبریز در استان آذربایجان شرقی طبق آخرین آمار ۷.۴۲۰ نفر مستمری‌بگیر بیمه بیکاری وجود دارد؛ در حالی که کارخانه‌های مختلف در تبریز دنبال جذب کارگر هستند.
رحیم زائر کعبه (استاد جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه دانشگاه تبریز) در مقاله‌ای پیرامون «بیکاری ارادی» یا همان «بیکاری شیک» می نویسد: «بیکاری به عنوان یک پدیده فردی- اجتماعی دارای انواع مختلفی می‌باشد. مثل بیکاری ساختاری (فرد، فاقد مهارت‌های لازم برای مشاغل موجود است)، بیکاری پنهان (فرد، شغل دارد، ولی در تولید نقشی ندارد) بیکاری اصطکاکی یا طبیعی (فاصله زمانی که در آن، فرد شغل قبلی خود را رها کرده و به دنبال یافتن شغل جدیدی است)، بیکاری فصلی و غیره. در ایران از سال ۱۳۹۹ یک نوع بیکاری تحت عنوان «بیکاری ارادی» بروز پیدا کرد.»
نویسنده مقاله در ادامه می‌افزاید: «در این نوع بیکاری، فرد علی‌رغم اینکه جویای کار است، اما بنا به شرایط کار موجود با میل و اراده خود، بیکار بودن را ترجیح می‌دهد. بیکاری ارادی در اکثر شهرهای صنعتی ایران وجود دارد، چنانکه طبق گفته بنابیان، نایب رییس اتاق بازرگانی تبریز در استان آذربایجان شرقی طبق آخرین آمار ۷.۴۲۰ نفر مستمری‌بگیر بیمه بیکاری وجود دارد؛ در حالی که کارخانه‌های مختلف در تبریز دنبال جذب کارگر هستند.»
خواسته یا ناخواسته امروز در کشور و تبریز با «پدیده بیکاران شیک» روبرو هستیم، افراد بیکاری که حاضر به مهارت آموزی نیستند و از طرف خانواده تامین مالی می شوند.
بیکاری شیک در علم اقتصاد به معنی عدم پذیرش هر فرصت شغلی از سوی عمده کارجویان در یک اقتصاد پویا است زیرا آن کارجویان از میزانی از شرایط معیشتی برخوردارند و به همین دلیل در پی شغلی هستند که مزایای بیشتری داشته باشد فلذا از پذیرش هر شغلی سر باز می زنند. چون به حقوق و مزایای ولو کم آن احساس نیاز نمی کنند.
دقت شود که در اقتصادهای پویا و تولیدمحور، بایستی درباره کار؛ فرهنگ سازی‌های زیادی صورت بگیرد زیرا پدیده «بیکاری شیک» از اینجا بروز پیدا می‌کند که کارجویان به دلیل برخورداری از سطحی از معیشت در نتیجه ارزانی غذا و مالیات و سوخت؛ تن به شغل‌هایی با درآمد کم نمی‌دهند و اغلب در سودای مشاغل پشت‌میزی هستند. فلذا اقتصاد تولید محور با مشکل کمبود نیروی کار مواجه می‌شود و مشکلی تا آن اندازه جدی که حتی می‌تواند منجر به واردات نیروی کار نیز بشود.
البته نمی‌شود از جامعه و جوانان توقع داشت که هر شغلی را بپذیرند بی‌آنکه به تأمین معیشت خود از قِبل آن شغل فکر نکنند! از همین روست که به نظر می‌رسد مسئولان باید برای برخورداری مشاغل حقوق کارگری از امکاناتی مثل «مسکن، خودرو، مالیات کم و تفریح» سیاست‌های دقیق و راهگشایی را مد نظر قرار دهند.
این خردمندی یقینا در علاقمند شدن بیشتر افکار عمومی به سمت پذیرش مشاغل با حقوق کارگری تأثیر شگرفی دارد و ایضا اثرات مثبت خود را در «افزایش تولید» نیز نشان خواهد داد.
انتهای پیام/
About Author
پست های مرتبط
از پشت‌بام خوابی تا ماشین‌خوابی
شوی واردات خودروهای کارکرده در دولت سیزدهم/ دولت مردم را لایق خودروی خوب نمی‌داند
پزشکیان عاقلی کرده شعار مسکن نداده است