طرح ساخت کانال اتصال دریای خزر به خلیج فارس از دهه ۳۰ خورشیدی در ایران مطرح گردید.
در طول این سالها ، کارشناسان طرحهایی برای ساخت این کانال از مسیرهای مختلف ارائه کردهاند. ساخت کانالی بنبست از دریای خزر به کویر لوت (کانال لوت) نیز مطرح شدهاست. همچنین برخی کارشناسان از متصل کردن دریای خزر به دریاچه ارومیه دفاع میکنند. همچنین حکومت منحلشده شوروی نیز به دلیل وابستگی به مسیر طولانی دریایی، که از تنگههای بسفر و داردانل و کانال سوئز، که تحت کنترل کشورهای ترکیه و مصر (متحدان آمریکا) بود، بهمنظور تماس از طریق دریا با کشورهایی همچون چین و هند، به ساخت این طرح، علاقهمند بود. این طرح اگرچه تاکنون بهطور رسمی مطرح نشدهاست، اما مخالفان و موافقانی دارد.
موافقان به درآمدهای سرشار ناشی از انتقال نفت، گاز، محصولات پتروشیمی و سایر کالاها از آسیای میانه به خلیج فارس، و تغییر، و بهبود آب و هوای ایران بر اثر ریزشهای ناشی از تبخیر آب کانال و جلوگیری از ادامه روند کویری شدن ایران، کاهش شدید هزینههای ناشی از حمل و نقل داخلی کالا، گسترش شیلات در حاشیه کانال و قابل استفاده کردن بخشهای عظیمی از زمینهای کویری ایران اشاره میکنند.
مخالفان نیز به غیر عملی بودن این طرح با توجه به اختلاف سطح آب دریای خزر نسبت به آبهای آزاد، احتمال زیر آب رفتن زمینهای شمال کشور، مشکلات عبور از رشتهکوههای البرز، خطر شور شدن منابع آب شیرین و فاجعه زیستمحیطی و … اشاره میکنند.
تاریخچه
نخستین طرح توسط هومان فرزاد در سال ۱۳۴۵ نوشته شده که وی این طرح را به سازمان پژوهشهای علمی کشور ارائه داد. بر اساس این طرح باید میان دریای خزر و خلیج فارس دریاچههایی ایجاد شود تا این دو دریا به هم متصل بشوند. در این ارتباط سه نقطه پست در ایران شامل چاله جازموریان، دشت لوت و دیگری هم دشت کویر در نظر گرفته شد.
سالها بعد طرح دیگری هم توسط مسعود قمی به میرحسین موسوی نخستوزیر وقت ارائه شد. ساخت این کانال در دوران دولت هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی نیز بررسی شد. مرکز پژوهشهای مجلس نیز ساخت این کانال را بررسی کردهاست.
سپس محمود شاهبداغی ، با استفاده از مدلسازی کامپیوتری از آخرین نقشههای ناسا، ضمن اثبات محصور بودن سه دشت جازموریان، لوت و دشت کویر طرح ایجاد سه دریاچه را با استفاده از حفر ۱۲۶ کیلومتر تونل در شمال و جنوب جازموریان و پمپاژ آب در دو مرحله به ارتفاع ۵۰۰ متر به کویر لوت و ایجاد یک کانال ۲۱ کیلومتری جهت انتقال آب به دشت کویر عملاً مسئولان و مخالفان این پروژه را به چالش دعوت کرد.
همزمان پیمان عابدی نیز در کتاب بررسی اثرات طرح ایرانرود در بهبود موقعیت راهبردی ایران که نخستین کار پژوهشی از منظر استراتژیک به این آبراه است، نیز یکی دیگر از طرحهای پیشنهادی پیرامون پروژه ایرانرود را با نام آبراه تمدن خلیج فارس مطرح کرده است که طی آن یک شبکه رودخانهای از دریای عمان تا دریای خزر تقریباً تمام مراکز و شهرهای مهم استانهای کشور را در بر میگیرد؛ وی در پیام خود که در ارتباط با طرح خود در ابتدای کتابی که جهت معرفی این طرح منتشر کرده می آورد: در کنار ارائه مسیر نو آبراه ایرانرود و اتصال مراکز استانها و آبهای آزاد، پیشنهاد میگردد که ضمن اجرایی شدن این طرح کلان در جمهوری اسلامی ایران و دستیابی به موقعیت و جایگاه راهبردی ویژه در سطح جهانی، این آبراه را به عنوان شاخص تمدن ایران نوین و با نام آبراه تمدن خلیج فارس به جهانیان معرفی نموده است.
به نظر می رسد طرح مجدد این پروژه در محافل علمی و تصمیم گیری قاطع توسط عالی ترین نهاد حاکمیتی برای اجرای درست و شایسته آن و همت عالی و مومنانه مسئولان می تواند بسیاری از چالش های اجتماعی و حتی سیاسی و امنیتی آینده را برطرف نموده و به رونق کشاورزی و جلوگیری از مهاجرتهای بی رویه به شهرها منجر گردد .
پست های مرتبط
واکنش وزارت علوم به جلسه دفاع پایاننامه یک دانشجوی بیحجاب دانشگاه تهران
متهم اصلی حمله به شاهچراغ به ۲ بار اعدام محکوم شد
مهاجرت ١٣ دانشجوی دانشگاه شریف در یک پرواز!