گزارش یک مهربانی!

به قلم: وحید خدادادی

تبریز دیگر آن شهر بدون گدای متظاهر مشهور نیست. این روزها سر چهارراه ها، کنار خیابان و گذرگاه های اصلی مواردی چند از گدایان خیابانی دیده می شود. اخیرا همین چند روز پیش در مسیر دفتر روزنامه به خانه در میدان نماز سوار تاکسی شدم و در مدت زمانی که راننده مشغول جمع کردن مسافر بود تمام حواسم به یک بانوی چادری و دختر خردسالش بود که کنار خیابان نشسته بودند و رفتار شهروندان تبریز با آنان نظرم را جلب کرد. منتظر بودم که در شرایط خاص اقتصادی حاکم بر کشور رفتار مردم با مواردی از این دست به چه ترتیب خواهد بود و انصافا که سنگ تمام گذاشتند. دختری جوان که از نگاه بخشی از حاکمیت شاید استانداردهای پوشش را هم نداشت و معلوم بود که از سرکار بر می گردد، پیراشکی را که همان لحظه از مغازه بغلی خریده بود به محض دیدن آن دختر خردسال به او داد و احتمالا با خودش گفته که من می روم منزل و چیزی می خورم، این دختر خردسال واجب تر از من است. در آن ده دقیقه یک ربعی که به تماشای این صحنه ها مشغول بودم، تقریبا از هر ۵ رهگذر یکی راهش را کج می کرد و مبلغی را به آنان می داد. با دیدن این تصاویر فاخر و رنج آور با خود می اندیشیدم که شاید بهتر باشد چنین اشخاص نیازمندی را در مقابل دفتر کار مسئولان و مدیرانی که از عالی ترین مواهب دنیوی برخوردارند و از رنجی که می کشیم، ککشان نمی گزد سکونت دهیم تا شاید تکانی بخورند. از طرفی نیز می اندیشیدم که این مردم با علم به تورم وحشتناک و درآمد پایین باز نمی توانند بی تفاوت از کنار چنین صحنه ای بگذرند و مسئولان ما و همه عزیزانی که از رهگذر رانت و اختلاس به نان و نوایی رسیده اند، براحتی از کنار خیل کثیر مردمی که آهی در بساط ندارند، می گذرند و انگار نه انگار که اتفاقی افتاده است.
تحریم که می شود، رانت و سو استفاده از فضای تحریمی به آقازاده ها می رسد و اقتصاد مقاومتی اش به مردم! جنگ که می شود دفاع از مام وطن به مردم می رسد و پز دادنش به مسئولان! در فقره بلایای طبیعی نیز اینچنین است که شما مقایسه کنید کمک های مردمی به زلزله زدگان کرمانشاه، بم، رودبار، ورزقان و خوی را با آن چه مسئولان باید انجام می دادند. همین راهپیمایی ۲۲ بهمن که مردم برای حمایت از نظام آمدند و شما برای تحکیم کرسی ریاست تان و گرفتن عکس یادگاری! کاش کاش و ایکاش برخی از مسئولان ما به اندازه پیراشکی آن دختر رهگذر وجدان کاری داشتند، کاش ما هم قد یک پیراشکی به فکر مردم بودیم.

About Author