بر اصحاب فرهنگ پوشیده نیست که اسطوره ا جایگاه ویژه ای در فرهنگ ایرانی -اسلامی ما دارند و مختص به دور دست های تاریخ نیستند به نحوی که در بستر تحولات اجتماعی سیاسی ما در هر زمان و هر مکانی استعداد خلق و تکوین آنها وجود دارد و می توانند نقش انسجام بخش اجتماعی خود را به بهترین شکل ممکن ایفا کنند. اما این بار سانحه‌ای که در دوم اسفند ۱۴۰۰ در بلند آسمان تبریز روی داد فرصتی برای دو تن از فرزندان برومند مام میهن فراهم کرد که با انتخابشان از میان دوگانه “جان خویش و جان غیرنظامیان” نامشان را در زمره پهلوانان و نامداران تاریخ ایران زمین صحبت کنند . در دوم اسفند قرعه جانبازی به نام سرهنگ شهید فلاح از استان فارس و سروان شهید ،حنیفه زاده از تبریز رقم خورد.
آن “چند دقیقه “ انتخاب چنان مهابتی دارد که می تواند برای همیشه الهام‌بخش جان های شیفته ای شود ،که دل در گرو و آبادی، آزادی و توسعه پایدار میهن دارند .
“زبان محرمی” میان این دو “غیر هم زبان” در بلند آسمان های آذربایجان چنان “همدلانه” به هم گره خورد که چون آفتابی فروزان قلب های فسرده و جانهای نژند مردمان را گرم کرد و ارزش‌ها و آرمان‌های از یاد رفته را به یاد آورد
ولی آنچه که دیروز در مراسم تشییع پیکر مطهر این دو شهید شاهد رویداد موجبات تکدر خاطر افکار عمومی را فراهم کرد.
برادران دست اندرکاران تشریفات مراسم !
چه توجیهی دارید برای “رسانه ای کردن” اشک های دختر بچه ای که قلب کوچکش در غم از دست دادن پدر جریحه دار شده است؟
آقایان !
چه تناسبی برقرار کردید میان هیجان از دست دادن پدر برای یک دختر بچه با موقعیت سیاسی مسئولین عالی رتبه ای که در جایگاه بودند، که چنین صحنه ای را طراحی کردید ؟
About Author
پست های مرتبط
پایان افسانه‌ی سوباسا و کاکرو بعد از ۴۳ سال!
معرفی پرفروش ترین کتاب های ایران
افرادی که نوروز ۱۴۰۳ را نمی‌بینند