اختصاصی ساقی آذربایجان/ رسول حسینی بقانام
طرح تقسیم استان تهران به چند قسمت و اظهارنظرهای متفاوت برای استفاده های آتی از این تقسیمات موضوع روز محافل پایتخت‌نشینان است. با تقسیم تهران کدامیک از مشکلات تهران حل خواهد شد و چه منافعی عاید پایتخت‌نشینان خواهد و این تقسیمات چه تاثیری بر سایر استانها می‌تواند داشته باشد. تمرکز قریب ۷۰% امکانات اقتصادی- تجاری- خدماتی- صنعتی – بهداشتی درمانی- آموزشی- فرهنگی تفریحی و مراکز سیاسی و نظامی کشور در تهران موجب گردیده تهران به غول اقتصادی، جمعیتی نه تنها کشور بلکه منطقه تبدیل گردد. پی آمد تمرکز کلیة امکانات مذکور در مرکز، تجمع جمعیت ۱۲ تا ۱۸ میلیونی را در ساعات شبانه روزی در پی دارد بدیهی است ادارة ۱۸ میلیون نفر جمعیت از جمیع جهات مستلزم داشتن زیرساختهای پیش بینی شدة مسکونی، اشتغال، خدماتی، بهداشتی، آموزشی و تاسیسات و تسهیلات شهری می‌باشد.
در شهری که در صد سال قبل بیش از چند صد هزار نفر جمعیت نداشته پیش بینی این زیرساختها مقدور نبوده است. آلودگی هوا- کمبود آب و برق- معضل ترافیک و … ناشی از تبدیل تهران به غول اقتصادی جمعیتی کشور حاصل اجرای سیاستهای تمرکزگرایانه یکصد ساله دولتهای اخیر می‌باشد.
کشور ایران با این نحوة توزیع جمعیتی، اقتصادی به خاصیت بزرگ سری مبتلا شده است، تهران به عنوان سر بزرگ و استانهای حاشیه ای با اندامهای ضعیف و نحیف نشانه ای از خاصیت بزرگ سری کشور می‌باشد.
در حوالی سالهای ۱۳۶۲ و ۱۳۶۳ موضوع تشکیل نظام فدرالی یکبار با عنوان ایالات و ولایات مطرح گردید ولی آنانی که خود را وصی و قیوم تمامی مردم ساکن در کشور می‌دانستند اجرای این طرح را بلافاصله وتو کرده و اعمال قدرت از مرکز به سایر نقاط کشور را مثل حکومت ۵۰ ساله پهلوی سرمشق خود قرار دادند.
در چند سال قبل از سوی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی جهت اجرای موفق برنامه های توسعة کشور تشکیل نظام فدرالی مطرح گردید. این پیشنهاد حاکی از ضرورت شناسائی گلوگاه های عدم توسعة هماهنگ کل کشور بود که متاسفانه به جرقه ای در تاریکی شباهت زیاد داشت چون بلافاصله از سوی مرکزنشینان معتقد به سیستم متمرکز وتو و این پیشنهاد نیز به زباله دان مجلس سپرده شد.
منشاء و علل دشمنی با نظام فدرال از کجا سرچشمه می‌گیرد و چیست؟ و کدامین قشرها هستند که از حاکمیت متمرکز بهره مند بوده و از برقراری نظام فدرال واهمه دارند و پیشرفت و توسعة کشور را فدای افکار و خواسته های توسعه طلبانه خود می‌نمایند.
دشمنان فرهنگ و هویت مردم مناطق حاشیة کشور و صاحبان سرمایه تریلیونی مرکزنشین و سیاسیون پشت پرده و مطرح که همگی از کم رنگ شدن موقعیت خود واهمه داشته و میترسند در پشت عبارت حفظ تمامیت ارضی کشور سنگر گرفته و برای حفظ موقعیت و آقائی خود بر کل کشور با استقرار نظام فدرال مخالفت می‌ورزند.
توسعة همه جانبه کل مناطق کشور فقط با سیستم فدرال کامل مقدور است چون با برپائی نظام فدرال است که هر کدام از مناطق بنا به استعدادهای خود و سعی و تلاش مردم و مسئولین منطقه بدون نیاز به قوانین تدوینی یکدست به کل کشور خواهند توانست مشکلات محلی را با قوانین خاص منطقة خود و یا با هماهنگی منطقة مجاور حل و فصل و به پیشرفت و توسعه نایل آیند.
با پیشرفت و توسعة مناطق است که مردم مهاجر اکثر مناطق کشور در تهران به دیار خود مهاجرت معکوس نموده و تهران خواهد توانست با کوچک شدن بدنة خدماتی- سیاسی- اداری و به تبع بدنة تجاری و صنعتی خود نفس راحتی بکشد والا با تقسیم بندی تهران و سرمایه گذاری از درآمدهای کل کشور در تهران و بایکوت کردن پیشرفت و توسعه مناطق حاشیة کشور و تبدیل آنها به مصرف کنندة تولیدات مرکز تهران نمی‌تواند نفس راحتی بکشد.
About Author
پست های مرتبط
آقای رئیس جمهور، الوعده وفا
از تشکیل باندهای مافیایی تا جراحی آرایشگران در منزل !
پول های بی زبان مردم را هدر ندهید!