حزبی که قرار است رفاه و سلامت بیاورد!

اختصاصی ساقی آذربایجان/ به قلم: وحید خدادادی

رکود واژه آشنایی است در ساحت ادبیات اقتصادی ایران اما نه اینکه فکر کنید موضوعیتش صرفادر حوزه اقتصاد است، بلکه مدتهاست که فضای سیاسی و اجتماعی کشور نیز به دلیل آن چه که ما عدم شکل گیری احزابی بماهو احزاب می دانیم، آن شادابی و تحرک لازم را ندارد و همین امر باعث بروز و ظهور پدیده هایی در سیاست داخلی بوده که بعضا جز خسران به همراه نداشته اند! هر چند به جهت کمیت و طبق آمار اعلامی وزارت کشور، از نظرتعداد احزاب سیاسی، وفور نعمت است اما بر کسی پوشیده نیست که این احزاب صرفا روی کاغذ موضوعیت دارند و فعالیت هایشان تنها در بزنگاه های خاص سیاسی خصوصا ماه های منتهی به انتخابات معنا دارد و از اولین شنبه بعد از انتخابات به تعطیلات تاریخ می روند. در این بین و در روزهای منتهی به انتخابات مجلس ناگهان شاهد ظهور حزبی بنام رفاه و سلامت با محوریت دبیری، رئیس شورای شهر تبریز و رییس شورای عالی استان ها بودیم. شنبه همین هفته و با دعوت این حزب به نشست خبری آن ، متوجه آغاز رسمی فعالیت و عضو گیری آن شدیم. دبیری افزایش بینش سیاسی را که نهایتا منجر به انتخاب گزینه های بهتری برای حضور در کارزار انتخاب می شود و به تعبیری مشارکت صحیح را از مهم ترین عوامل و چرایی تاسیس این حزب قلمداد کرد. وی از کادرسازی و تلاش برای تربیت نیروهای نخبه برای حضور در انتخابات های بعدی و نهایتا حوزه های تصمیم گیری و مدیریتی خبر داد و در این بین رحیمی سخنگوی حزب به اقتصاد دولتی و رانت های موجود در پستوی آن تاخت و در بعد سیاسی اش به نقد احزاب فولکس واگنی پرداخت. سابقه تاریخی و عملکرد رئیس شورای شهر تبریز حول محور شهر و مدیریت شهری تاکید دارد و علی رغم آن که در طول دوره های مختلف کفه ترازوی سیاست بعضا به سمت اصولگرایان و بعضا اصلاح طلبان سنگینی کرده اما دبیری با زیرکی خاصی به عنوان بالانس کننده هر دو جریان فکری حاضر شده و حد وسط نگاه داشته تا هیچگاه رنگ و بوی یک جریان سیاسی خاص را به خود نگیرد. اما عزم جدیدش برای تشکیل یک حزب سیاسی ناخوداگاه وی را وارد ورطه بازی های سیاسی و گروه بندی های نانوشته خواهد کرد و لذا اولین پرسش ما از وی در این نشست حول همین محور بود که این چهره گریز از مرکز به تعبیر علم فیزیک، گویا پی کشمکش های سیاسی را به تنش مالیده و با توجه به اینکه خواسته یا ناخواسته فضای سیاسی کشوراقلا از دوم خرداد ۷۶ به بعد درگیر دو جریان فکری اصلاح طلبی و اصولگرایی بوده و تمام احزاب سیاسی ذیل این دو جریان فکری تعریف شده اند، حزب رفاه و سلامت را باید جزو کدام نحله فکری تقسیم بندی کرد؟ چنانچه این حزب قصد دارد تا همان مواضع دبیرکلش را اتخاذ نماید، لازم است تا مانیفست جدیدی را ارائه دهد و اگر چنین است، شاکله و بنیان فکری این حزب بر اساس چه معیارهایی شکل گرفته است و چه تفاوت هایی با این دو جریان سیاسی حاکم دارد؟ هر دوی عزیزان (رحیمی و دبیری) ضمن مطرود دانستن چنین تقسیم بندی آن را اشتباه و بر لزوم یک جریان فکری جدید تاکید کردند. لیست مورد حمایت این حزب در انتخابات اخیر هم نشان داد که معجونی از همین دو فکر سیاسی است و به تعبیر دبیری قرار است به اصولی در حوزه اجتماعی و فرهنگی و دینی معتقد باشد و در عین حال طرفدار دموکراسی و در حوزه اقتصادی لیبرال! که البته مرور زمان می تواند بهتر از پیش بینی ها صحت و سقم این ادعا را ثابت نماید. همانطور که در ابتدای مقال هم اشاره کردیم از ایرادات اساسی به احزاب در ایران، موسمی بودن آان است و پرسش دوم نیز بر همین اصل استوار بود که آیا حزب رفاه و سلامت نیز به سرنوشت محتوم دیگر احزاب دچار خواهد شد و رویکردی فصلی و انتخاباتی خواهد داشت و یا حزبی برای تمام فصول؟ هر دوی بزرگواران ضمن تایید موسمی بودن احزاب در ایران بر لزوم فعالیت های همه روزه و همه ساله اشاره کردند و معتقد بودند که عملکرد ما به مرور زمان نشان خواهد داد که موسمی هستیم یا نه!؟
اهتمام این حزب برای پا گرفتن در تبریز و استان، تاکید بر حل مشکلات اقتصادی از محل تربیت نیروهایی در حوزه های مختلف برای ورود به عرصه تصمیم گیری و مدیریتی می تواند از مهم ترین و ابتدایی ترین اقدامات این حزب باشد و حال آن که دروهله اول چارت تشکیلاتی اش و نفراتی که درآن حضور دارند، عمدتا چنگی به دل نزد و انتظار بود تا این ساختار چیزی در حد و اندازه خود آقای رئیس باشد!

About Author

وحید خدادادی

See author's posts