در به در به دنبال نان در دم افطاری های تبریز

سهمیه بندی آرد نانوایان، با وجود مزایای خاص خود، تهیه نان را برای مردم مخصوصا در ماه رمضان دچار چالش کرده است چرا که نانوایان بربری و سنگک سهمیه خود را غالبا در شیفت صبح می پزند و در ساعات منتهی به اذان مغرب بسته به خمیر موجود، شاطر تصمیم می گیرد که چه تعداد نان برای افطاری روزه داران بفروشد! مشاهدات میدانی خبرنگار تبریزبیدار حاکی از صف های نسبتا شلوغ نانوایی ها در شیفت صبح است و این باعث می شود دم افطاری تعداد زیادی از مردم مجبور هستند در ترافیک سنگین منتهی به افطار سرگردان محله های شهر را دنبال سنگک یا بربری بگردند.

با مراجعه به چند نانوایی بربری و سنگگ پزی در سطح شهر تبریز پای حرف مردم و نانوایان می نشینیم.

سهمیه هایی که صبح ها پخت می شود

یکی از شهروندان با گلایه از وضع موجود می گوید: در روزهای ماه رمضان، روزه خواران راحت تر از روزه داران نان تهیه می کنند!

شهروند دیگری که کلافه از صف طولانی است، چنین می گوید: مسئولین می گویند نانوایی ها در ماه رمضان تعطیلی نخواهند داشت، وقتی سهمیه بیشتری به نانوا داده نشده، پس شیفت اضافی معنی ندارد.

مرد میانسالی نیز ضمن ابراز ناراحتی، راهکاری ارایه داده و می گوید: ای کاش تصمیم گیری مدیران برای رعایت حال روزه داران بود و نانوایان را مجاب می کردند تا بخش زیادی از سهمیه آرد خود را دم افطار بپزند.

با بد عادتی، اعصاب شاطرها را خرد نکنید!

در بین همین گپ و گفت، صدای شاطر نیز درآمده و می گوید: من نانوایی آزادپز نیستم که بتوانم آرد بیشتری بگیرم. سهمیه روزانه من ۵ کیسه است و صبح ها هم مشتری دارم.

او ادامه می دهد: بعضی ها که برای افطار مهمان دارند، یک ساعت مانده به اذان، ۴ نفری می آیند و نفری ۴ نان می خرند و یک تنور فقط به یک‌خانواده اختصاص می یابد و صدای بقیه مشتری ها هم در می آید و فردی که یک نان می خواهد باید ساعت ها آنجا منتظر بماند. البته در نانوایی های آزادپز این اتفاق نمی افتد.

سراغ یک نانوایی دیگری را می گیریم که بربری می پزد. صف ها شلوغ و حرف های مردم همان است.

اینجا شاطر حرف های دیگری دارد. او می گوید: مرض ندارم که مشتری های صبح را بیخیال شویم و پخت را برای شب نگه داریم، چون همان سهمیه و همان درآمد را خواهیم گرفت و در پخت صبح پخت اعصاب راحتی هم داریم و با مشتری درگیر نمی شویم.

او بر رعایت حال نانوایان نیز تاکید کرده و  اضافه می کند: شاید نانوا هم یک روز مهمان دعوت شده  یا مهمان داشته باشد.

این شاطر حرف های قابل تاملی زده و می افزاید: فرض کنید امروز دولت مجبورمان کند که صبح پخت نداشته باشیم و فقط عصر بپزیم؛ شاید بتوانیم فقط نصف یا یک سوم نان ها را بفروشیم چون عصرها مشتری زیادی نداریم و زمانه عوض شده است! متاسفانه خیلی از مردم دین گریز شده و روزه نمی گیرند و پخت صبح از پخت عصر بیشتر است.

او از مردم نیز گلایه کرده و می گوید: مردم  بد عادت شده اند و صبر می کنند تا یک ساعت مانده به افطار برای خرید نان بیایند و آن وقت هم یک نانوا اگر با نهایت سرعت هم بخواهد کار کند، نهایتا می تواند یک پنجم سهمیه خود را پخت کند.

سراغ شاطر دیگری را می گیریم. او ضمن تاکید بر ملاحظه مشتری و نانوایان می گوید: هفته پیش تصمیم گرفتم که بیشتر سهمیه ام را برای عصر نگه دارم تا روزه داران دست خالی به خانه نروند. مقداری نان پخته بودم. عده ای آمدند به سرد یا گرم بودن نان ایراد گرفتند و نخریدند و روی دستم ماند. بعضی ها به این درک نرسیده اند که نانوا هم آدم است و نیاز به استراحت دارد و نمی تواند تا دم افطار کار کند‌.