دولت توان تقویت زیرساختهای شهرک های صنعتی را ندارد

وحید خدادادی

موسم انتخابات اتاق بازرگانی درکشور است و اولین اتاق بازرگانی این مرز و بوم در شهر اولین ها شاهد رقابت سه طیف از فعالان اقتصادی است. نقش اتاق بازرگانی به عنوان پارلمان اقتصادی استان ها در تامین منافع بخش خصوصی در اقتصادی که علاقه ای به خصوصی شدن ندارد، بی نهایت مهم و تاثیرگذار است. انتقادهای گسترده ای نسبت به فعالان اقتصادی در این رابطه وجود دارد که به بخشی از آن ها در روزهای اخیر و در قالب مطالب تحلیلی پیرامون این موضوع اشاره کرده ایم. بنابه وظیفه ذاتی رسانه ها در تبیین فضای انتخاباتی با دکتر پورآقابالایی در این رابطه به گفتگو نشستیم و نظراتش را پیرامون مسائل مطروحه جویا شدیم. وی نوسانات ارزی، قوانین دست و پا گیر و رکود در فضای کسب و کار را از مهم ترین چالش های تولید کنندگان و فعالان اقتصادی استان خواند.
این فعال اقتصادی در رابطه با چالش های پیش روی بخش خصوصی در حوزه تولید و صنعت گفت: از مهم ترین چالش های فعالان اقتصادی و تولید کنندگان موضوع حیاتی و اساسی نوسانات ارزی وکاهش چشمگیر ارزش پول ملی بخصوص در ماه های اخیر است. افزایش چشمگیرقیمت مواد خام اولیه به عنوان یک خطر بالفعل در رابطه با کاهش تولید و تعدیل نیروی کار است و معضلاتی مانند قوانین دست و پاگیر و رکود در فضای کسب وکار هم به این مشکل حیاتی دامن می زند و قدرت رقابت پذیری را در عرصه رقابت اقتصادی با نمونه های خارجی بسیار پایین می آورد. البته که نمی توان مشکلات تولید کنندگان را در این چند فقره خاص جمع وجور کرد و امروز ما شاهدیم که واحدهای تولیدی بجز بحران ارزی و تامین مواد اولیه به جهت تامین انرژی هم با بحران روبرو هستند، در تابستان برق ندارند و در زمستان گاز! از این رو به نظر می آید که دولت بایستی یکی از عمده اقداماتش در حوزه اقتصاد تامین زیرساخت ها باشد و نگاه حمایتی اش واقعی باشد. امروز بخشنامه های یک شبه و دست و پا گیر بعضا فعالان اقتصادی را برای سرمایه گذاری های بیشتر و افزایش تولید، سردرگم و عاصی می نماید. وقتی دولت به بخش خصوصی زمین در شهرک های صنعتی می فروشد، موظف است تا انرژی لازم این شهرک را نیز تامین نماید. از سویی حتی شهرک های صنعتی نیز باید خصوصی باشند و نه دولتی! مدیر دولتی هیچ گاه توفیق توسعه نخواهد داشت،چون در افکارش توسعه جایی ندارد و نیازی به توسعه نمی بیند. واحدهای تولیدی نیازمند طرح های تشویقی است و اعلام وجود ۸ هزار واحد تولیدی و اکتفا به کمیت قضیه فاکتور منطقی برای نشان دادن موفقیت ها نیست. به وضوح دولت توان تقویت زیرساختهای شهرک های صنعتی را ندارد و لازم است امتیاز مدیریت این شهرک ها را به بخش خصوصی بدهد. زیرساخت و مشوق دو کار عمده ای است که دولت می تواند در این رابطه و کمک به بخش خصوصی در اولویت برنامه های خود قرار دهد. علی رغم آن که مناطق آزاد می توانست محلی برای افزایش تولید و سرمایه گذاری باشد امروز به مناطقی برای قاچاق کالا تبدیل شده است. کشور ما به جهت پتانسیل های لازم جهت تولید بیشتر وضعیت بهتری نسبت به کشورهای منطقه دارد و شاخص کیفیت نیروی انسانی آن از دیگر کشورها به مراتب بهتر است. چنانچه دولت به جای آن که سدی برای تولید باشد، حکم مشوق را داشته باشد می تواند شرایط بسیار بهتری را در حوزه تولید رقم زد.

وی در رابطه با دیپلماسی اقتصادی نیز گفت: پیشرفت هر جامعه ای در دنیای فعلی با دیپلماسی قوی ممکن خواهد بود و اساسا دنیا، دنیای ارتباطات و دیپلماسی است. کاری به این دولت وآن دولت ندارم و دیدگاه سیاسی هم ندارم اما معتقدم که موفقیت دولت ها به میزان ارتباطات سازنده ای است که با دنیای بیرون دارند. تاثیرات شگرف عدم توفیق در برجام و تحریم ها و متعاقب آن کاهش خطرناک ارزش پول ملی باعث شده است تا دیگرکسی سودای فعالیت اقتصادی مولد را نداشته باشد و کار مولد روز به روز کاهش و زدوبند و دلالی رشد پیدا کند. کسی حاضر نیست پول ریالی نگه دارد و به انحا مختلف در حال تبدیل آن به چیز دیگری است. وقتی راه بسته است تلاش مدیران هم برای تسهیل در امور راه به جایی نخواهد برد. مسائل سیاسی و اوضاع نامناسب ما در روابط بین الملل کشور را قفل کرده است و کاری ندارم که کدام دولت اما بالاخره باید راهکاری در این رابطه اندیشیده شود. تقویت دیپلماسی بخصوص با کشورهای منطقه از نیازهای اساسی ما در این رابطه است. بایستی نگاه تهدید گونه کشورهای منطقه به ما به نگاه فرصت گونه تبدیل شود.
وی با اشاره به جایگاه ضعیف بخش خصوصی در نظام اقتصادی کشور گفت: تردیدی وجود ندارد که بیش از ۸۵ درصد اقتصاد ما دولتی است و دولت نقش نظارتی خود را فراموش کرده و عملا متولی اقتصادی کشور شده است و از طرفی آن چه که اقتصاد ما را تحت الشعاع رفتارهای خود قرار داده وجود پدیده ای بنام خصولتی هاست. بخش خصوصی به جهت ترسی که از حیف و میل سرمایه خود دارد در تلاش است تا به بهترین نحو ممکن مدیریت اقتصادی نماید اما هیچ گاه چنین نگاهی در یک مدیر دولتی نخواهد بود از آن روی که سرمایه از دولت است و برای به دست آوردنش زحمتی نکشیده است. بخش خصوصی باید دولت را حامی واقعی خود قلمداد نماید و دولت بجای دخالت باید نظارت بر امور نماید. انحصار اقتصادی کمر اقتصاد کشور را شکسته و بایدآن راشکست تا از بند مشکلات رها شد.
وی اشاره ای هم به وظیفه و عملکرد اتاق بازرگانی تبریز داشت و گفت: اتاق بازرگانی بزرگترین تشکل بخش خصوصی است که می تواند در مسیر تسهیل روند کسب و کار و حل مشکلات بخش خصوصی و حمایت از اعضا نقش مهمی ایفا نماید. همچنین است که می تواند در تحکیم و بسط دیپلماسی اقتصادی هم نقش شگرفی را بازی نماید. تجارت و ارتباطات بازرگانی می تواند حتی به فرض وجود تنش مابین کشورمان با کشورهای منطقه، این مسئله را تحت الشعاع قرار داده و کم اثر نماید از آن رو که وابستگی اقتصادی می تواند تاثیر مهمی بر روابط فی مابین سیاسی بین کشورها داشته باشد. از سویی اتاق می تواند با حضور در نمایشگاه های خارجی و اطلاع از تکنولوژی روز و انتقال این فن آوری ها به داخل نقش مهمی در بهبود کیفیت محصولات تولیدی ایفا نماید. اعضای اتاق بعنوان وکلای جامعه اقتصادی استان باید حمایت کامل از همه بخش های اقتصادی نمایند. فضای چند قطبی در هیات مدیره اتاق هم از آسیب هایی است که می تواند عملکرد اتاق بازرگانی تبریز را پایین بیاورد. کسانی که به تیم فعلی اتاق رای داده اند باید مطالبه گر باشند و از اعضای فعلی این پرسش را باید کرد که در طول این چهار سال چقدر برای اتاق وقت گذاشته اند؟ یکدست عامل مهمی در پیشبرد اهداف اتاق است و چندصدایی و عملکردهای جزیره ای راه به جایی نخواهد برد.
وی همچنین از انحصار اتاق در دست بخش های خاص گلایه داشت و گفت: خوشحالم که در این دوره همه طیف های اقتصادی حضور دارند که این از محسنات این دوره از انتخابات اتاق بازرگانی است. نمی شود که از یک رشته فعالیت اقتصادی خاص چهار نماینده داشته باشیم و اینکه در این دوره از حوزه پتروشیمی و فولاد هم کاندیدا داریم بسیار برای آینده اتاق خوب خواهد بود. بخش هایی نظیر فولاد و قطعه سازان هم باید در مدیریت اتاق کرسی داشته باشند تا بتوانند از این طریق مشکلات این حوزه را حل و فصل نمایند.

About Author

وحید خدادادی

See author's posts