صدای پای رئیسی می آید، یکصدا باشید!

ساقی آذربایجان– وحید خدادادی: اوایل سال گذشته بود که رئیس جمهور در ادامه دور اول سفرهای استانی به تبریز آمد. سفری که برخی حواشی آن بعد از گذشت یکسال از این سفر، تمام نشده و حواشی مصوبات و میزان وصولی و تحقق مصوبات سفر فوق، هنوز که هنوز است ادامه دارد. در سفر اخیر معاون اجرایی وی به استان و بازدید از راه آهن تبریز- بستان آباد خبر سفر جنابشان به استان و افتتاح این پروژه قدیم الکلنگ زنی داده شد. شنیده ها حاکی از آن است که مسئولان استانی در اقدامی عقلانی و منطقی از گروه های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خواسته اند تا در باب این سفر و یک کاسه کردن مطالبات استان جلسات همفکری داشته باشند. این اقدام از آن دست اقدامات خوبی است که اگر دغدغه ها و مطالب گروه های مختلف فکری از جمله اهالی رسانه و مطبوعات محلی شنیده شود، جای دوری نمی رود و درست اجرا شدن این تصمیم محسناتی دارد که به بخشی از آن در این مقال خواهیم پرداخت. زمانی که مطالبه و خواسته های اقشار مختلف از جمله مسئولان دولتی، نمایندگان استان، احزاب و رجال سیاسی و اقتصادی و …، بخش خصوصی و البته اهالی رسانه و مطبوعات یکی باشد و به تعبیری میزبان، یک دله و یک صدا به طرح مشکلات بپردازد، مهمان نیز مکلف به تحقق بخشیدن به این خواسته ها خواهد بود و متوجه خواهد شد که هر دم از این باغ بری نمی رسد و خواسته ها به یک یا چند موضوع واحد ختم می شود. چند صدایی و تشتت آرا قطعا رئیس دستگاه اجرایی و تیم همراه را متوجه این سردرگمی خواهد کرد و چون خواسته ها متعدد است، تحقق شان نیز امری محال خواهد بود.
در همین باب و از باب یادآوری و ایفای نقش و وظیفه رسانه ای پرداختن به اولویت هایی که می تواند در روند توسعه استان مثمر ثمر باشد، راهگشا خواهد بود.
سفر اول آقای رئیس جمهور با خبر استقلال مس و تشکیل شرکت مس آذربایجان همراه بود. وعده ای که به تعبیر برخی از مسئولان اقتصادی استان از سوی نهاد ریاست جمهوری پیگیری می شود و باز در این راه اندر خم یک کوچه ایم. بهتر است آقایان مسئول سقف آرزوهایشان را بلندتر بچینند و به آن مبالغی که بعنوان مالیات این مجموعه به استان داده شده بسنده نکنند. دستور آقای رئیس جمهور صریح و روشن است و نیازی به تحلیل و تفسیرهای گوناگون ندارد. شرکت مس آذربایجان تشکیل و همه امورات آن باید در ید قدرت آذربایجان شرقی باشد. روند اجرای این دستور بدون تعارف لاک پشتی است. در این مدت هر گاه دراین باب، نقدی صورت گرفته برخی از آقایان خصوصا مدیر کل محترم اقتصاد و دارایی برآشفته و از اینکه چرا نیمه پر لیوان را نمی بینیم، بر ما ملامت ها کرده و اشتلم ها باریده است. غافل از آن که آن چه به دست آمده نیاز بوده ولی ناکافی است. چرا به همین اندک ها باید دلخوش کرد وقتی ماهیت دستور اعطای استقلال به معنای واقعی و کامل آن است. به صرف صدور دستور نباید دلخوش کرد و دو سالی از عمر دولت گذشته و در این سفر امیدواریم مسئولان بدون در نظر گرفتن مناصب خود از باب محقق شدن واقعی این دستور وارد کار شوند. تعارفات معمول را کنار بگذارید و متوجه باشید که جایگاه قانونی مهمان، عالی ترین مقام اجرایی کشور است لذا خواسته هایتان متناسب با جایگاه حقوقی مهمان باشد و از بزرگان باید مطالبات بزرگی داشت. موانع و سنگ اندازی های صورت گرفته در این یکسال بر سر راه تحقق این امر مهم را با صراحت کلام بیان کنید و از اهالی رسانه و سایر اقشار هم بخواهید مسئله استقلال مس را از آن روی که آینده شکوفایی اقتصادی استان در گرو آن است، به کرات متذکر شوند.
مطلب مهم دیگری که مسئولان استانی از جمله رئیس سازمان صمت و معاونت محترم اقتصادی استاندار هم بارها بر آن صحه گذاشته اند، بحث ضعف اساسی ما در موضوع زیرساخت هاست. اخیرا هم در روزنامه ساقی آذربایجان در باب جایگاه نازل استان در بحث فیبرنوری گزارشی منتشر گردید. زیرساخت های استان ما هیچ تطابقی با نام وآوازه اش ندارد و این هم مطلبی نیست که بخواهیم آن را کتمان یا سرپوش نهیم. سهم برق استان به اندازه ای قلیل است که باز به گفته مسئولان اقتصادی استان، در جذب سرمایه گذار در شهرک های صنعتی با موانع جدی روبرو هستیم. چند مورد از زیر ساخت ها، نیاز فوری به ارتقای آنهاست و از باب ارتقای آن به عنوان دومین مسئله اساسی و کلان استان، هم صدا شوید. از این رو و با توجه به ضرورت های موجود تقویت زیرساخت های استان باید در اولویت دوم خواسته های ما باشد.
مطلب سوم و حیاتی دیگر موضوع راه های ارتباطی و تبدیل استان و بویژه تبریز به کریدور اقتصادی منطقه است. استان ما به جهت داشتن تنوع راه های ارتباطی زمینی و ریلی با استان ها و حتی کشورهای همجوار و هم زبان در مضیقه قرار دارد و توجه به این مهم سومین خواسته ای است که می تواند در این سفر البته نه به صورت کلی که مصداقی (آزادراه تبریز- بازرگان) مورد تاکید قرار گیرد.
همه ما این روزها کم و بیش با مشکلات اقتصادی موجود سروکله می زنیم و واقفیم که دولت به دلایلی چند خزانه چاق و چله ای ندارد از این رو در روزهای بی پولی دولت پرداختن به موضوعات و مطالباتی که نیازمند دستور است و نه بودجه می تواند تصمیم واقع بینانه تری در این برهه باشد.

About Author