فرصت سوزی مسئولان استان در میزبانی از وزیران

اختصاصی ساقی آذربایجان/ به قلم: وحید خدادادی

مراسم بزرگداشت استاد شهریار و روز ملی شعر و ادب فارسی، اسماعیلی را برای دوازدهمین بار به تبریز کشاند تا وزیر کثیر المسافرت فرهنگ و ارشاد اسلامی بالاخره با ملاحظاتی چند که به احتمال زیاد در تبریز و مجموعه تصمیم گیری خودمان لحاظ شده بود پای صحبت اهالی رسانه بنشیند. تنها ایراد جلساتی از این قبیل که در جریان مسافرت معاون مطبوعاتی ایشان هم رخ داد، طرح سوال و دغدغه ها از سوی پنج مسئول پنج نهاد صنفی در حوزه رسانه استان بود که البته جای بحث فراوان دارد. هر چند قرار بر این شد تا سوالات دیگر دوستان به صورت مکتوب به آقای وزیر داده شود اما بهتر بود تا به دیگر همکاران هم بویژه پیشکسوتان فرصت طرح سوال و دغدغه ها داده می شد. جنس مسائل مطرح شده در این جلسه عمدتا اقتصادی و صنفی بود و از این رو بهتر بود تا فرصتی در اختیار برخی از همکاران برای طرح دغدغه های اصلی حوزه فرهنگ و رسانه در کشور و استان داده شود که متاسفانه چنین نشد!
این عیب صرفا شامل حال دولت مستقر نیست و در طول فعالیت همه دولت ها تا مسئول بلند پایه ای از تهران به تبریز می آید، دستپاچگی ها باعث می شود تا امکان طرح سوالات متنوع و کارشناسی و به دردبخور در نشست های خبری به شدت کاهش یابد و حتی بعضا در مواردی که مقام مسئول در جایگاه ریاست قوا باشد، عملا بجز یکی دو نفر بقیه باید بنشینند و صرفا تماشاگر جلسه باشند. سطح سوالات مطروحه هم به اندازه ای پایین است که بعضا باعث می شود تا نگاه آن مقام مسئول به رسانه های محلی از موضع بالا باشد و این مسئله آزار دهنده است.
فرصت میزبانی از وزیران در یک برنامه ریزی حساب شده می تواند به توسعه و آبادانی هرچه بیشتر استان منجر گردد بشرط آنکه اهالی فکر و اندیشه در حوزه های مختلف مجال سخن گفتن داشته باشند و بتوانند غنای فرهنگی و علمی استان را به استحضار وزرای محترم و مسئولان ارشد کشوری برسانندو با طرح پیشنهادات فاخر ، به جذب اعتبار و اجرای پروژه ها و برنامه های عالی کمک نمایند.
در جلسه اهالی رسانه با آقای وزیر و در ابتدا مدیر کل محترم ارشاد استان از جایگاه دومی استان در کشور به لحاظ تعداد رسانه ها گفت و مباحثی نظیر استقلال کامل، مطالبه گری، تبیین گری و امید بخشی را مطرح کردند که روی گزینه مطالبه گری حرف داریم و عمدتا مزاج عمده مسئولان در طول همه دولت ها با گزینه آخر و بحث امید بخشی سازگارتر است.
وزیر که از جنس خواسته های اصناف باخبر شد ابتدا مسئله خودش را مطرح کرد و در پایان هم با دو خط دستور خواسته های اقتصادی دوستان را مرتفع کرد. مسئله آقای وزیر روایت گری درست بود و حفظ اتحادملی که البته انجام هر دوی این مسائل در رسانه ها به معنای دقیق کلمه احتمالا عاقبت بخیری نخواهد داشت. او از مسئله ما نپرسید یا اقلا کسانی که پشت تریبون قرار گرفتند به جهت جایگاه صنفی مشکلات حوزه رسانه را از بعد مالی مطرح کردند بجز بسیج رسانه که خواستار حفظ استقلال رسانه ها شد که در نوع خود محل تانی بود و تلنگری بود به دیگر دوستان مسئول صنوف.
و اما مسئله ما کمی با جنس دوستانی که پشت تریبون رفتند، متفاوت است. وزیر خود را استاد دانشگاه تهران معرفی کرد و ما هم دوست داشتیم از موضع آکادمیک در باب وضعیت فرهنگی استان با وزیر فرهنگ سخن بگوییم. اتوبان بین نهاد متولی امر رسانه با اهالی رسانه اصولا بایستی دو طرفه باشد و وزیر محترم مسائلی را تحت موضوعیت توقعاتشان از رسانه ها مطرح کردند. صبحت از مباحث مهم و کاربردی ناظر بر حل مسائل کشور شد و جسارتا طرح چنین موضوعاتی بعید است با استقبال دولتمردان روبرو باشد. تصویری که جنابشان از وضعیت فرهنگی کشور کشیدند محل بحث است از آن روی که بهتر است وزیر محترم سری به دادگاه های خانواده، کمپ های ترک اعتیاد، اورژانس های اجتماعی و… بزند؟ در این صورت می تواند تصویری واقعی تر از وضعیت فرهنگی کشور ارائه دهد و استنادش به چند سالن تئاتر و گیشه سینما نباشد. وزیر قول حل همه نواقصات حوزه رسانه را داد و از صدور پروانه روزنامه نگاری گفت که ما این گفته را به خاطرمان می سپاریم و امیدواریم وزیر فرهنگ وزیری صادق الوعده باشد. مسائلی که اهالی رسانه در این جلسه مطرح کردند به لحاظ روانشناسی و اجتماعی می تواند مشت نمونه خروار و حاکی از این واقعیت لایتغیر باشد که متاسفانه خواسته یا ناخواسته در طول همه این سالها بهبود وضعیت فرهنگی کشور و رسانه بعنوان یک حوزه اجتماعی در گرو حل مشکلات اقتصادی است و اگر این امر محقق شود بخش قابل توجهی از معضلات و چالش های فرهنگی هم خود به خود حل خواهد شدبشرط آنکه فرهنگ، متولی خاص خود را داشته باشد

About Author

وحید خدادادی

See author's posts