میدان چایی؛ گرفتار در پیچ و خم دولت و شهرداری

گسترش شهرنشینی و افزایش جمعیت همواره با تهدید‌ها و فرصت‌هایی همراه بوده است، به طوری که انسان برای رسیدن به آرامش روحی و روانی به گذراندن اوقات فراغت، تفریح و گردش نیاز دارد.

با وجود همه پژوهش‌ها و نتایج آمارهای انجام شده، متاسفانه استان آذربایجان‌شرقی و در راس آن شهر تبریز از نبود مجموعه های تفریحی و فراغتی خوب برای جذب جوانان و خانواده‌ها بسیار رنج می‌برد.

امروزه نیاز اساسی در جامعه پویا و جوان احساس شاد بودن است و مطمئناً جامعه شاد از جوان‌های شاد خود انگیزه و نیرو می‌گیرد، لذا باید به این موضوع توجه کرد که چگونه می‌توان برای شاد نگه داشتن جوانان و همه اقشار جامعه بستر سازی کرد.

کمبود مجموعه های تفریحی از سالیان گذشته در شهر تبریز موجب کاهش نشاط اجتماعی شده است و در نتیجه این موضوع شاهد افزایش آسیب های متعدد اجتماعی در سطح شهر هستیم.

در سال های اخیر به جز مجموعه ائل گلی و عون بن علی هیچ مجموعه تفریحی و رفاهی قابل توجهی در شهر تبریز ایجاد نشده  و برای دستیابی به این حقیقت کافی است پایان هفته و ایام تعطیل به همین دو مجموعه قدیمی سر بزنیم با ترافیک سنگینی مواجه می شویم و در چنین حالتی مجبور هستیم از اوقات فراغت حداقلی خودمان منصرف شویم.

خیابان‌گردی شهری نیز بعد از ظهرها در سطح شهر تبریز ملموس است و شاید یکی از دلایل این رویکرد نبود مجموعه های تفریحی و نبود مکانی برای گذران اوقات فراغت خانواده‌ها و جوانان است.

در همین راستا مدیریت شهری نیز سالیان گذشته در جلسات مختلف مطرح کرده بود مجموعه ائل‌گلی برای شهر تبریز با وسعت و جمعیتی در حد کلان‌شهر، کفاف نمی کند و به همین دلیل عملیات اجرایی پارک بزرگ تبریز در ابعادی بزرگتر از ائل گلی و در راستای توسعه شهری هر چه سریع تر شروع می شود. پیگیری های خبرنگار تبریزبیدار نشان می دهد با گذشت بیش از ۲۵ سال در ادوار مختلف شورا احداث پارک بزرگ تبریز مورد بحث و بررسی قرار گرفته و تاکنون به نتیجه نهایی نرسیده است.

هدر دادن ظرفیت گردشگری

ساماندهی مهرانه رود (میدان چایی) نیز یکی دیگر از طرح هایی بود که به تعبیری زیباترین جاذبه تفریحی و گردشگری تبریز در ادوار گذشته مدیریت شهری و شورا تلقی می شد و طرح هایی چون فضای سبز، ایجاد باند دوچرخه سواری، نصب تجهیزات و امکانات ورزش صبحگاهی، نورپردازی، آبنمای موزیکال، اجرای طرح های مبلمان در حاشیه رودخانه، نصب المان های فرهنگی مذهبی و… برای ساماندهی مهرانه رود در نظر گرفته شده بود.

اما امروز با گذشت حدود بیش از ۱۵ سال از احداث، طرح احیا و ساماندهی مهرانه رود، شهروندان تبریزی شاهد انباشت زباله، نخاله، آلودگی های زیست محیطی و بروز نمای بد در فصل بارش بر اثر سیل در بستر و برخی نقاط مختلف این رود هستند. این در حالی است که آب دار شدن مهرانه رود می توانست نقش مهمی در تغییر کلی چهره شهر تبریز به لحاظ فرهنگی و اجتماعی و زیست محیطی داشته باشد.

پیش از این جواد رحمتی معاون وقت عمرانی استاندار آذربایجان‌شرقی اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۹ در بازدید از پروژه گردشگری مهرانه رود در شرق تبریز با بیان اینکه طرح های گردشگری شهرداری می تواند علاوه بر تاثیر گذاری در اقتصاد شهری باعث رونق صنعت گردشگری در شهر تبریز شود، اظهار کرده بود: این شهر نیازمند مکان های گردشگری و تفریحی با امکانات مدرن هست و طرح اولیه پروژه گردشگری مهرانه رود توسط مشاور پروژه ارایه شده و پس از بررسی های لازم نسبت به حل برخی موارد اقدام می شود.

وی همچنین در خرداد ماه ۹۸ در کارگاه تخصصی مدیریت و مهندسی سیلاب گفته بود: ببینید چه بلایی بر سر حوضه آبریز مهرانه رود آورده‌ایم؟ با کدام علم مهندسی کف رودخانه سنگ فرش شده و داخل مسیر آب نما گذاشته شده است؟

با گذشت حدود ۴ سال از این موضوع، مشاهدات میدانی خبرنگار تبریزبیدار نشان می دهد هیچ اقدام عملی در این راستا صورت نگرفته است.

 

فراموش نکنیم که پروژه آبدار کردن مهرانه رود که مظهر زیبایی تبریز به شمار می رفت و می توانست در جذب گردشگران داخلی و خارجی و رشد و شکوفایی اقتصادی و فرهنگی تبریز نقش بسزایی داشته باشد متاسفانه سالیان گذشته عدم توجه مسئولان شهری باعث شده تبریز از این ظرفیت و موقعیت گردشگری بی بهره باشد.

روح الله رشیدی رئیس کمیسیون عمران، حمل و نقل و ترافیک شهری شورای شهر تبریز در این باره به تبریزبیدار می گوید: آبدار کردن مهرانه رود یک ایده در زمان دولت نهم بود که در سفر استانی به تبریز تصمیم می گیرند بخشی از اراضی شمال شرق تبریز معروف به طلائیه با تغییر کاربری به اراضی مسکونی، شهرک سازی شود و درآمد ناشی از ارزش افزوده تغییر کاربری برای آبدار کردن مهرانه رود استفاده شود، یعنی درآمدی به شهرداری تعلق گیرد و شهرداری در آبدار کردن مهرانه رود اقداماتی انجام دهد، اما این موضوع هیچ وقت تحقق نیافت.

وی ادامه می دهد: با گذشت چند سال هیچ درآمدی از آن منبع عاید شهرداری نشده و به همین دلیل طرح آبدار کردن مهرانه رود بلاتکلیف مانده است.

رشیدی خاطر نشان می کند: شهرداری در این خصوص تکلیف دیگری برعهده نداشت و قرار بود با هزینه اراضی شهرک طلائیه طرح آبدار کردن مهرانه رود اجرا شود و از جمله نقاط اختلافی مدیریت شهری با مدیریت استانی است.

سال گذشته بود که غفارزاده مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان‌شرقی در جلسه شورای شهر گفته بود: «در صورت تامین مالی پروژه آبدار کردن سد ونیار در عرض یک سال می توان این پروژه را تکمیل کرد که با این اقدام مهرانه رود تبریز نیز آبدار خواهد شد.» موضوعی که با گذشت بیش از یک سال هنوز به فرجام نرسیده است.

 

گزاش: امین خوانگر

انتهای پیام/

About Author