آموزش و پرورش استان محمل سیاسی عالی جنابان ؟

ساقی آذربایجان/ وحید خدادادی

این روزها بهانه روز خبرنگار و ایام منتهی به هفته دولت و سالگرد دولت مستقر ، بهترین فرصت برای ارائه بیلان کاری آقایان مدیر کل در دستگاه های مختلف است و از همین باب اداره کل آموزش و پرورش استان هم از قافله عقب نماند و با ترتیب یک نشست با عنوان هم اندیشی ، به تجلیل از خبرنگاران پرداخت و نیز پاسخگوی پرسش هایی بود که در رابطه با ساختار آموزش وپروروش استان مطرح است. صرف تدارک چنین نشستی بعد از دوران سکوت خبری در مدیریت قبلی امر مبارکی بود، لیکن پرداختن به مسائل مطروحه در این نشست نیز خالی از لطف نیست.
از تعاریف معمول وجملاتی که آقایان مسئول از رهگذر شعار یا روال رایج و تمجیدهای مرسوم در رابطه با نقش آموزش وپرورش و نیزجایگاه معلم در یک نظام اخلاقی و حاکمیتی می زنند که بگذریم، عزل و نصب های صورت گرفته کم حاشیه ساز نبوده است. هر چند صیادی سعی داشت تا این تلقی را ایجاد نماید که مجموعه آموزش و پروروش استان جای سیاسی کاری و بازی های سیاسی و از این قبیل مسائل نیست، اما پر مبرهن است که مجموعه فوق چه در دولت گذشته و در وضعیت فعلی مصون از آسیب های سیاسی کاری نبوده و دخالت عالیجنابان مجلس نشین استان در این مجموعه از بدیهیات است. از همین رو بود که داستان برکناری مدیر کل سابق و معارفه جنابشان حواشی بسیاری داشت و میزان دخالت ها به قدری بود که صدای استاندار و امام جمعه را در آورد و کار به خطبه های نماز جمعه کشید. نحوه انتصاب و کاراکتر صیادی برای ما به عنوان رابط بین حاکمیت ومردم و نیز به عنوان یک تحلیلگر رسانه ای این باور را ایجاد نکرد که بتواند از عهده بار سنگین مقاومت در برابر دخالت های بی مورد برآید. هر چند وی در پاسخ به چرایی عدم امضای حکم ریاستش سعی داشت خود را فارغ از هیاهوهای مدیریتی بنمایاند و با جمله ” مهم نیست، حل می شود” محترمانه از زیر پرسش ما شانه خالی کرد، اما یواشکی های موجود در دالان های مدیریتی شهر حاکی از اعلام نارضایتی برخی مسئولان و نمایندگان از عملکرد وی دارد و حتی از منابع غیر رسمی و درگوشی چنین رهیافت می شود که بعضا برخی از انتصاباتش که به مذاق برخی خوش نیامده، گلایه هایی را در وزارتخانه به همراه داشته و از این باب ملامت هم شده است. حکم سرپرستی صیادی تمام شده و گویا اراده ای هم شاید برای تمدید آن نیست مگر آن که در سهمیه بندی جریانات فکری، مجموعه ای سهامی عام گونه تشکیل دهد و با عمل به توصیه خیر الامور اوسطها چنان با نیک و بد تا کند تا شعار تبلیغاتی “همه راضی از چسب راضی” محقق شود.
او از اینکه رتبه های برتر کنکور را دانش آموزان مدارس غیر انتفاعی تشکیل می دهند، لکه ننگ دانست و همان ادبیات همیشگی آمیخته به روحیات سوسیالیستی که نگاهی آشنا برای ما در ادبیات مسئولان است. جلوه دادن یک چهره زشت از بخش خصوصی همچنان در فحوای کلام مسئولان بعد از گذشت ۴ دهه از رواج چنین رویکردهایی جای تامل بسیار دارد. نهاد دولت در نظام نوین اقتصادی جهان نقشی نظارتی دارد و لازم هم نیست در همه امور صفر تا صد کار را در دست بگیرد و متولی و همه کاره همه امورات حکمرانی باشد. شاید از این منظر هم که عملکرد بخش خصوصی قابل قبول تر بوده نشان می دهد که این حوزه نیاز به رفرمیسم جدی دارد و مدارس دولتی این روزها صرفا مختص اقشار ضعیف جامعه است و هر کس که دستش به دهانش می رسد، از این نحوه آموزش گریزان است.
روزها وهفته های آتی برای آقای مدیر کل روزهای سرنوشت سازی است، تایید یا عدم تایید او در گرو مسائلی چند است و بایستی منتظر ماند و دید شرایط به چه ترتیب پیش خواهد رفت.

About Author