انتقال بیمارستان کودکان کم لطفی به مردم تبریز است!

وحید خدادادی: بیش از نیم قرن از احداث آن می گذرد، بیمارستانی که در سال ۱۳۴۹ و در زیربنایی قریب به ۱۱هزار مترمربع تحت عنوان بیمارستان فرمانفرمائیان در محله تاریخی ششگلان افتتاح و به دانشگاه علوم پزشکی تبریز واگذار شد. به تدریج با احساس نیاز استان به یک مرکز تخصصی ویژه اطفال و از طرفی وجود تعداد کافی متخصص کودکان، نام مرکز به مرکز آموزشی و درمانی کودکان تغییر یافته و در سال ۱۳۷۵ با توسعه فضای درمانی و آموزشی و انتقال بخش‌های داخلی و نوزادان بیمارستان اسد آبادی به این مرکز ، مرکز آموزشی و درمانی کودکان تبریز به عنوان مرکز تخصصی و فوق تخصصی کودکان به فعالیت خود ادامه می‌دهد. در ادامه و با گسترش این مجموعه در واقع بیمارستان تخصصی کودکان تبریز به نوعی تنظیم کننده و مرکز مراجعه کودکان بیمار استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل و استان های کرد نشین کشور شد. همین سیل مراجعات برون استانی باعث شد تا در ادامه شهرداری در کنار این مجموعه درمانی محلی را برای اقامت والدین و همراهان بیماران کودک در نظر بگیرد.
خیر نام آشنای آذربایجان که با لقب والای خیر مدرسه ساز زبانزد خاص و عام است این بار بزرگی و مردانگی اش را در قالب ساخت یک بیمارستان برای کودکان به رخ کشید و با وجود نقدهایی که به در بحث جا نمایی وجود داشت، بیمارستان کودکان مردانی آذر در شهرک خاوران کلنگ زنی و بهره برداری شد. دوری از مرکز شهر، نبود امکانات ایاب و ذهاب، کمبود امکانات نرم افزاری، نبود راه دسترسی مناسب، کمبود نیروی انسانی و ناتوانی دانشگاه علوم پزشکی در آماده سازی به موقع آن باعث گردید تا نقدهای بسیاری در فضای رسانه ای در رابطه با افتتاح این بیمارستان در آن نقطه از شهر و عدم آماده سازی بموقع آن صورت گیرد. سال گذشته و با اوج گرفتن انتقادات، روزنامه ساقی آذربایجان نیز بنا به وظیفه رسانه ای خود مشکلات موجود در این رابطه را در قالب گزارش انتقادی منتشر کرد و در همین ارتباط گفتگویی صمیمی با مسئولان دانشگاه علوم پزشکی و بیمارستان کودکان مردانی آذر انجام دادیم. در این گفتگو نکاتی مطرح شد که تصمیمات اخیر دانشگاه علوم پزشکی با آن تطابق ندارد و از آن جمله عبارتند از اینکه قرار شد به جهت امکان دسترسی آسان شهروندان به خدمات درمانی کودکان بخش اورژانس بیمارستان قدیمی همچنان به کار خود ادامه دهد و آمبولانس هایی هم در این مکان قرار داشت تا در صورتی که کودک بیمار، وضعیتی بحرانی داشت، با آمبولانس به بیمارستان جدید منتقل شود. از سویی از دلایلی که در این گفتگو برای انتقال این مجموعه به بیمارستان جدید بیان شد نبود ایمنی ساختمانی و فرسودگی مجموعه بود. در ادامه و همین چند روز پیش خبری بر روی خروجی رسانه های محلی قرار گرفت که در تضاد با گفته های قبلی مسئولان علوم پزشکی بود.
بر اساس تصمیمات دانشگاه علوم پزشکی تبریز از این پس ساختمان بیمارستان کودکان به عنوان کلینیک ویژه تخصصی و فوق تخصصی شیخ الرئیس شماره ۲ واقع در خیابان ششگلان تبریز فعالیت و در رشته و تخصص های مختلف به شهروندان خدمات دهی می کند. ناگفته پیداست که چنین تصمیمی به دلایلی چند پشتوانه منطقی لازم را ندارد. اولا این منطقه از تبریز همچنان بافت تاریخی خود را حفظ کرده و ششگلان تبریز به شکلی است که وقتی وارد آن می شوید هنوز بافت قدیمی آن یادآور دهه های ۵۰ و ۶۰ تبریز است و مجاورت بیمارستان با موزه قاجار و مقبره الشعرا و قدمت این بیمارستان نوعی هویت تاریخی به این منطقه از شهر بخشیده بود. از سویی این خیابان کشش این حجم از بار ترافیکی در صورت اجرای این تصمیم را ندارد و با تاسیس فاز ۲ شیخ الرئیس، شرایطی را که در این مدت و در بازه زمانی عصر، مقابل شیخ الرئیس ۱ شاهدیم، در این منطقه نیز تکرار خواهد شد. از سویی مگر قرار نبوده که درمانگاه این مجموعه همچنان برای ارائه خدمات درمانی به کودکان باقی بماند.؟

به محض احداث یک بیمارستان، بیمارستان دیگری را تعطیل می کنیم!

در همین ارتباط دکتر بهشتی روی در گفتگوی تلفنی با خبرنگار روزنامه ساقی آذربایجان گفت: روند مکان یابی و احداث بیمارستان ها در دنیا و حتی در کشور خودمان نیز تابع یک سلسله ضوابط است. قاعده بر این است که در مراکز مناطق شهری باید بیمارستان احداث شود بر این منوال که اگر برای نمونه شهری مثل تبریز اگر دارای مناطق ۱۰ گانه شهری است پس باید برای هر منطقه شهری نیز یک بیمارستان وجود داشته باشد! متاسفانه در همه این سال ها ضعف دانشگاه علوم پزشکی تبریز باعث شده که هر زمان یک بیمارستانی در این شهر مکان یابی واحداث شده است، درب یک بیمارستان دیگر را تخته کنند. اگر به خاطر داشته باشید سال ها قبل وقتی بیمارستان امام رضای کنونی احداث و آماده بهره برداری شد، به بهانه ناایمن بودن و غیر قابل استفاده بودن بیمارستان امام خمینی را تعطیل کردند! این یک اشتباه تاریخی بود که ما به جای این که افزایش ظرفیت بیمارستانی داشته باشیم، به محض احداث یک بیمارستان، بیمارستان دیگری را تعطیل می کنیم. ما به جای اینکه خدمات درمانی را گسترده کنیم و رفاه اجتماعی را بالا ببریم بعضا با تصمیمات نادرست خود موجب کاهش رفاه شهروندان هم می شویم. قبل تر دسترسی بیمارستان امام راحت تر از بیمارستان امام رضای فعلی بود و دسترسی بیمارستان کودکان از بیمارستان مردانی آذر بهتر و سریع تر بود. اساسا طراحی اولیه بیمارستان مردانی آذر بر این شکل بود که قرار شد یک بیمارستان سرطانی برای کودکان سرطانی درست کنند تا پوشش دهنده کودکان سرطانی شمالغرب کشور باشد. برای همین منظور در طراحی اولیه آن فضایی هتل گونه برای اقامت والدین و همراهان بیمار لحاظ شد و اصلا قرار نبود که بیمارستان کودکان قبلی تعطیل شود.
این استاد دانشگاه افزود: الان شرایط را به نحوی پیش بردند که آقای مردانی آذر هم از بابت احداث این بیمارستان و تعطیلی بیمارستان قبلی مورد نقد و گلایه است. لذا در این رابطه باید بگویم که با تعطیلی بیمارستان کودکان نوعی کم لطفی هم به مردم شهر و هم به شخص آقای مردانی آذر شده و نوعی پشت دست داغ کردن می شود برای این خیر بزرگوار. شرایط طوری شده که امروزمردم گلایه دارند که اگر ایشان نبودند بیمارستان قبلی سرجایش خودش بود و ما این همه مشکل از بابت درمان کودکان بیمار نداشتیم. خدای ناکرده اگر زلزله ای در این شهر اتفاق بیافتد باید در جای جای شهر اماکن درمانی و بیمارستان باشد تا بتوانیم آسیب دیدگان را پوشش درمانی دهیم. حال این مسئله را به کلینیک های تخصصی دانشگاه علوم پزشکی اضافه کنید. دانشگاه علوم پزشکی بجای وجود یک ساختمان شیخ الرئیس که یک بخش از مرکز شهر را با بن بست ترافیکی مواجه کرده است بایستی حداقل ۱۰ کلینیک تخصصی در مناطق ده گانه تبریز داشت که حتی بیماران شهرهای دیگر هم از هر ورودی که وارد شهر می شدند به اولین و نزدیک ترین کلینیک تخصصی مراجعه کنند. ما این اشتباه تاریخی را در خیابان ۱۷ شهریور انجام دادیم و با تجمیع کلینیک ها و مطب های پزشکی عملا جریان ترافیک این بخش از شهر را مختل کردیم و امروز همین تجربه اشتباه را در رابطه با تعطیلی بیمارستان کودکان وتبدیل آن به کلینیک انجام می دهیم! تا زمانی که در بحث مراکز درمانی تمرکز زدایی صورت نگیرد، با مشکلات ترافیکی حاصل از مراکز درمانی مواجه خواهیم بود.

About Author