اخیرا انتخابات کمیسیون های داخلی مجلس شورای اسلامی انجام شد و علی رغم همه ادعاهایی که نمایندگان استان داشتند، بجز منادی که به ریاست کمیسیون آموزش رسید، هیچ یکی از نمایندگان استان توقیفی برای کسب ریاست کمیسیون ها نداشتند. در این فقره بالخصوص هم ، باز نمایندگان استان نهایت کج سلیقگی را به خرج دادند و دو نماینده از استان برای ریاست کمیسیون ثبت نام کرد که نشان از عدم وحدت بین نمایندگان استان داشت. در روزهایی که دخالت نمایندگان در عزل و نصب مدیران اجرایی کم کم صدای امامان جمعه را هم درآورده و اعتراضات به خطبه های نماز جمعه هم کشیده و در شرایطی که با توجه به سال پایانی مجلس یازدهم آقایان بهارستانی استان ، به جای رایزنی و ایجاد وفاق بین همدیگر برای کسب کرسی ریاست کمیسیون ها، تمام فکر و ذکرشان بعضا تمجید از عملکرد دولت و دخالت در امور اجرایی است و عمدتا نمایندگان همفکر با دولت مستقر بی میل نیستند تا در راستای عمل به تکلیف! به پاستور کوچ کنند و در جبهه ای دیگر شایان خدمات بی شائبه به ملت باشند.
این دوره از انتخابات ریاست کمیسیون ها یکی از معدود دوره هایی بود که نمایندگان استان به ضعیف ترین شکل ممکن حاضر شدند و خصوصا آنهایی که دفعات حضورشان در مجلس به قدمت تاریخ انقلاب است، در زورآزمایی و تاثیر گذاری عملکردشان تقریبا مساوی با هیچ بود! اقل انتظار این بود تا چهره هایی مانند تاج الدینی، فرهنگی و پزشکیان بتوانند هم در ترکیب هیات رئیسه و هم در رابطه با ریاست کمیسیون ها به توفیقات بیشتری برسند که متاسفانه این انتظار گویا بجا نبوده و نقش نمایندگان استان در اداره مجلس و کمیسیون های آن با واژه آشنای”هیچ ” مساوی است و کسانی که از عقب ماندگی استان و کلانشهر تبریز ناراحتند، شاید بتوانند بخشی از پاسخ جوابشان را در این مسئله بیایند. بجز متفکر آزاد که اولین دوره حضورش را در مجلس تجربه می کند، بقیه نمایندگان استان در این رابطه به نوعی ریش سفید مجلس به حساب می آیند و اگر تمام حواسشان به وظایف محوله و امر نمایندگی می بود، چه بسا تبریز و استان وضعیت بهتری در مجلس داشت. یادمان بماند تا در انتخابات های بعدی و مجالس آینده از انتخاب عزیزانی که حوصله نمایندگی ندارند و یا در حد نام و آوازه این کهن شهر و این استان نیستند، اجتناب کنیم. میزان موفقیت استان را باید در قالب طرح هایی دانست که آقایان مجلسی در کمیسیون ها بررسی می کنند و از این رو اگر بعد از این توفیقی در تصویب طرح ها و لوایح نداشته باشیم، پیش پیش پاسخش مشخص است و انصافا همه چیزمان به همه چیزمان شبیه است و حال و روز ما و میزان نفوذ و اعتبارمان در تبریز رابطه مستقیمی با میزان توسعه استان دارد. کافی است نگاهی به اعضای کمیسیون ها داشته باشید در آن صورت متوجه عمق فاجعه خواهید شد. تاج الدینی در کمیسیون برنامه بودجه جایگاه بهتر از سومی نیافت و پاشایی و فرهنگی در کمیسیون صنایع عضو عادی به حساب می آیند و همچنین باقری بنابی در کمیسیون اقتصادی. در کمیسیون های مهمی مانند امنیت ملی، اصل نود و تلفیق و … هم بجز یک مورد گزینه ای وجود ندارد. بهرحال سال سوم مجلس برای آذربایجان و تبریز به لحاظ نفوذ پذیری در کمیسیون ها چیزی نداشت و بایستی به دوره های بعدی چشم امید داشت.
About Author
پست های مرتبط
سرنوشت مبهم بنیاد فرهنگ، ادب و هنر آذربایجان
تکذیب اظهارات شهردار تبریز!
نابودی عناصر هویتی تبریز!