لطفا بخش خصوصی را جدی بگیرید!

اختصاصی روزنامه ساقی آذربایجان/ وحید خدادادی

گفتگوهای اختصاصی با مدیران کل ادارات و سازمانهای مختلف دولتی و تاملاتی چند در باب گفته های آنان یک روزنامه نگار را در مواردی متوجه نکات کلیدی و حائز اهمیت می نمایدکه پرداختن به آن از باب تلنگری برای دولتمردان خالی از لطف نیست. در مواردی چند از جمله گفتگو با مدیرکل نوسازی مدارس استان و مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری و موارد دیگر، یک نکته بسیار مهم در لابلای فرمایشات دوستان مسئله بسیار مهم و حیاتی برای اقتصاد در هم ریخته کشور ، ورود بخش خصوصی به حوزه های مختلف و دولتی زدایی از اقتصاد است. به گفته حمزه زاده مدیر کل میراث فرهنگی استان کل مصوبات دو سفر رییس جمهورکه به تعبیر وی انقلابی در حوزه بودجه این نهاد در تاریخ استان است، جمعا حدود ۳۰۰ میلیارد تومان است و حال آنکه باز به گفته وی رقم سرمایه گذاری بخش خصوصی چندین همت! که باعث شده تا استان آذربایجان شرقی ۱۰ درصد کل سرمایه گذاری بخش خصوصی کشور در این حوزه را به خود اختصاص دهد. برای درک بهتر موضوع کافی است عدد تخصیص یافته دولت را با عددی که بخش خصوصی وارد این حوزه نموده است مقایسه کنید: ۳۰۰ میلیارد تومان کجا و ۳/۲ همت کجا که می شود ده برابر. باز وقتی در مصاحبه مدیر کل نوسازی استان دقت کنیم، کل رقم تخصیص یافته از دو سفر رئیس جمهور که تازه قرار است این مصوبات دو سه ساله پرداخت شود، سرجمع یک هزار میلیارد تومان نمی شود و باز به تعبیر فرهودی اتفاق بزرگی در تاریخ بودجه این استان است و شما ببینید در دولت های قبلی وسال های قبل اوضاع به چه ترتیب بوده است. این در حالی است که در اجلاس سالیانه مجمع خیرین مدرسه ساز رقم پرداختی یک خیر نه همه آنها ، بیش از کل مصوبات سه ساله دولت در این بخش است. ایرادی هم به دولت های مستقر فعلی و سابق و اسبق نیست، کشور سال های سال است که درآمد نفتی آنچنانی ندارد و روزگارش بخور و نمیر است. تازه تاریخ اقتصاد دولتی چه در ایران وچه در جهان نشان داده که حیف و میل و کم کاری در بودجه های دولتی زیاد است، موضوعی که در فقره بخش خصوصی به جهت آن که سرمایه گذار باید آورده و سودش با هم بخواند محلی از اعراب نیست. پول نداریم، تحریم هستیم و هزارویک ناله و زاری دیگری که در جای خودش هم احتمالا باید درست باشد و قبول هم داریم، حال پرسش این است که چرا سیاست چابک سازی دولت و اعتماد به بخش خصوصی به نحو احسن انجام نمی شود؟ در هر کشوری برخی حوزه ها باید و لازم است که در دست دولت و سیستم حکمرانی آن باشد، نهادهای نظامی، امنیتی، قضایی، قانون گذاری و مباحثی نظیر انرژی اتمی که بدیهی هم هست. اما درک اینکه چرا مثلا دولت آن پای فلجش را از خودروسازی بیرون نمی کشد، جای تردیدهای بسیار است. اینکه این پای علیل در هر سوراخ موش اقتصادی در میان است نشان می دهد که یا دولت پول های کلان از آن محل به جیب می زند یا بی تدبیری مدیریتی حاکم است! بگذارید از همین تبریز مادر مرده چند موردی را مثال بزنیم. گفتند ونوشتیم که مقبره الشعرا که در زمان های دور و وقتی کارتون فوتبالیست ها پخش می شد، برای ترمیم و بهسازی کلنگ زنی شد، برآورد کل هزینه رقمی حدود ۳۰۰ میلیارد تومان بود. تامین این رقم برای میراث فرهنگی، اداره کل ارشاد، اوقاف که سالانه از محل منابع دولتی رقم مشخصی دریافتی دارند، تقریبا محال بود و اگر به امید این دوستان می نشستیم، احتمالا نبیره های ما چشمشان به اتمام پروژه روشن می شد. این در حالی است که واگذاری آن به بخش خصوصی که هیچ یکی از ملاحظات فرهنگی، امنیتی و نظامی ما را تحت الشعاع قرار نمی دهد، باعث می شد تا این پروژه با نظارت دولت بعنوان ناظر پروژه در کمتر از ۶ ماه تکمیل شود. خانه باقرخان بینوا، مترو، استادیوم یادگار امام، راه های مواصلاتی و خیلی دیگر از پروژه هایی که در دست بخش خصوصی به زیباترین شکل ممکن در عرض یکی دو سال پایان می یافت و دردست دولت احتمالا همزمان با فرج حضرت ولی عصر (ع) ممکن شود. اصطلاحی داریم که می گویند هم پول ندارد و هم زبانش دراز است، قصه دولتمردان ماست که هم آهی در بساط ندارند و هم میخواهند همه کاره باشند. می توان اصلا پروژه هایی از این دست را به صورت استیجاری به بخش خصوصی داد و مثلا سرمایه گذاری پیدا کرد و درآمدهای متروی تبریز را بعد از افتتاح ۱۰ سال به او داد، باور کنید در عرض نهایتا ۵ سال کل خطوط مترو تبریز ننه مرده اتمام و افتتاح می شود. چه اصراری دارید که همه کارها را خودتان انجام دهید؟ نه بلدید و نه پولش را دارید، واگذاری محدود کنید به بخش خصوصی و مطمئن باشید در عرض ۱۰ سال تمام پروژه های کلان تبریز تکمیل می شود. شما هم به جای جلسه جلسه کردن و وقت هدر دادن می توانید از محل بودجه های دولتی در مقام ایجاد زیرساخت ها و حذف موانع قانونی و تسریع در روند امور برآیید. ما گفتیم، شما هم مثل همیشه گوش نمی دهید و تا باد همین بادا!

About Author