ساقی آذر:بایجان/ به قلم: وحید خدادادی
دور نیست زمانی که بدنه اصلی تیم ملی فوتبال ایران را بازیکنان زمین های خاکی تبریز تشکیل می دادند. میدان مشعل، دیهیم، پاس، پمپ ایران و … هر کدام به نوبه خود در تشکیل تیم ملی رویایی ۹۸ سهم بسزایی دارند. باز روزگار دوری نیست زمانی که برای گرفتن تایم بازی در این میادین باید کلی چانه زنی می کردیم تا فرصت بازی به ما هم برسد. شاهین، عقاب و اسامی از این دست برای بچه های دهه ۵۰ و ۶۰ تبریز نام های آشنایی هستند و بخشی از خاطرات دوران نوجوانی وجوانی شان.
کریم باقری، حمید استیلی، ستار همدانی، سیروس دین محمدی و … همه و همه محصول همین زمین های خاکی هستند و البته نتیجه بازی در لیگی به نام لیگ محلات. اخیرا خبری در رسانه های محلی منتشر گردید مبنی بر راه اندازی مجدد لیگ محلات! این خبر ناخودگاه ذهن مان را به آن دوران طلایی فوتبال برد، دورانی که امروزه روز جایش را به مدرسه های فوتبال بی کیفیت و گیم نت ها داده است.
بیش از ۱۰ سال است که نه در محلات تبریز خبری از توپ پلاستیکی های دولایه است و نه در زمین های خاکی اش اثری از بازی فوتبال. انگار همین دیروز بود که جمعه صبح ها داخل وکنار زمین خاکی ها جای سوزن انداختن نبود و در هر محله ای چندین و چند تیم فوتبال بودند و حساسیت همین مسابقات بین محله ای بعضا از ال کلاسیکو هم بیشتر بود و امروز همین ازدحام را در گیم نت ها، کافه سنتی ها و مراکزی که قلیان میوه ای عرضه می کنند و دیگر اماکن غیر ورزشی که بعضا همخوانی با فرهنگ کهن ما ندارند، شاهدیم.
دیروز قرار هم مدرسه ای ها کنار زمین خاکی های فوتبال بود و امروز در قهوه خانه ها! اینکه ما چگونه مسیر زمین خاکی تا قهوه خانه را چنین زود طی کردیم نیاز به مباحث جامعه شناسی طول و درازی دارد که در حوصله بحث ما نیست و کار کارشناسی می طلبد اما همین خبر شروع دوباره لیگ محلات چنانچه با جدیت دنبال شود می تواند اسباب رونق مجدد ورزش خصوصا فوتبال وکسادی بازار غیر ورزشی ها شود. راه اندازی مجدد لیگ محلات با کمک اشخاصی که واقعا اینکاره باشند و دغدغه شان ورزشی و فرهنگی باشد، می تواند رونقی به فوتبال تبریز ببخشد. کافی است بخش اندکی از میلیاردها تومان پول بی زبانی که همه ساله برای آوردن بازیکنان معروف از سوی باشگاه های فوتبال در تبریز هزینه می شود به این حوزه تزریق شود تا برای همیشه نیاز به آوردن بازیکن غیر بومی مرتفع گردد.
حساب کنید چند سال است که ما دیگر در تیم ملی فوتبال مان بازیکن تبریزی نداریم؟ چه تعداد از بازیکنان تراکتور در لیگ را بچه های بومی تبریز تشکیل می دهند؟ نتیجه برچیده شدن فوتبال محلات امروز خودش را در سرنوشت تیم های تبریز در مقاطع مختلف لیگ نشان می دهد و تقریبا اوضاع همه تیم ها قمر در عقرب است و اخیرا هم دیدیدم که چه بلایی سر سبزپوش های تبریز آمد. اقدام جدی شهرداری و دیگر نهادهای مسئول از جمله اداره کل ورزش و جوانان می تواند نوعی باقیات صالحات باشد. از هیئت فوتبالی که سی سال است جز یک مدیر ندیده نباید انتظاری داشت و شاید برچیدن بساط فوتبال در تبریز و نابودی فوتبال این شهر نتیجه همین ریاست مادام العمر برخی ها باشد. همچنان که شهرهای شمالی به کشتی گیران خود می بالند و انصافا جای بالیدن هم دارد، تبریز هم روزگاری شهره به بازیکنان فوتبالش بود که هرکدام یلی در فوتبال ملی بودند. برای فوتبال تبریز، برای بازگشت امید و نشاط به جوانان این شهر و برچیده شدن بساط هزار جور ناهنجاری اجتماعی شاید همین حالا هم دیر باشد! لیگ محلات، فوتبال محلات و گذشته درخشان تبریز می تواند با این تصمیم دگرگون شود اگر واقعا مرد عمل باشید!
About Author
پست های مرتبط
اهدای جایزه به نونهالان تبریز یا میتینگ انتخاباتی؟
شهرداری تبریز از مالکین جدید پرسپولیس!
آقای استاندار، ای کاش ” مدیر کل ” شوید !