ابراهیم آبادی (زاده ۲۴ مرداد ۱۳۱۳ – درگذشته ۹ آبان ۱۳۹۸) بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون اهل تبریز بود.
وی در ۲۴ مرداد ۱۳۱۳ در محله کوچه باغ تبریز چشم به جهان گشود. وی تا کلاس پنجم ابتدایی در تبریز به مدرسه رفت و دبیرستان را در تهران به پایان رساند. وی در جوانی با ملیحه ابراهیمی ازدواج کرده و دارای ۵ فرزند شد. ملیحه ابراهیمی گریمور و بازیگر متولد ۱۳۱۹ در تبریز بوده و دارای مدرک فوق دیپلم چهره‌پردازی از پراگ است. وی نخستین بازی خود را در نمایش با شرف‌ها انجام داد و با فیلم سینمایی الماس ۳۳ در سال ۱۳۴۶ وارد سینما شد.
ابراهیم آبادی در دوران دبیرستان به هنر نمایش علاقه‌مند شد و در کلاس‌های تئاتر هنرهای زیبای کشور که به وسیله مربیان خارجی در مدارس تشکیل شده بود امتحان داد. پس از قبولی در دوره ای یک ساله زیر نظر داویدسون و کوتکیم دانش آموخت. وی سپس به هنرستان هنرپیشگی رفت و زیر نظر اساتیدی همچون علی‌اصغر گرمسیری و هوشنگ سارنگ هنرستان را به پایان رساند.
ابراهیم آبادی برای ادامه تحصیل به شهر پراگ واقع در کشور چکسلواکی (جمهوری چک در حال حاضر) رفت و پس از پنج سال در مقطع کارشناسی کارگردانی نمایش و بازیگری از آکادمی هنرهای دراماتیک فارغ‌التحصیل شد. وی هم‌زمان در تئاترهای حرفه‌ای نیز کار کرد. او پس از ۱۴ سال از چکسلواکی به ایران بازگشت و در اداره برنامه‌های تئاتر و خانه نمایش استخدام شد و در شماری از مراکز استان‌های کشور (۷ سال در ارومیه، ۱ سال در گرگان و ۸ سال در تبریز) مشغول به فعالیت هنری بود. آبادی در همه آن شهرها، اقدام به برپایی کلاس‌ها و گروه‌های تئاتری کرده و نزدیک به ۶۰ نمایشنامه به کوشش گروه‌های پدیدآورده، برپا کرد. وی فعالیت در تئاتر را در سال ۱۳۳۲ با بازی در نمایش حقه باز آغاز کرد و در سال ۱۳۷۲ از تئاتر بازنشسته شد. او حضورهای متعددی در جشنواره‌های تئاتری داشت از جمله در جشنواره تئاتر فجر سال ۱۳۶۲ که تئاتر فرمان عاشورا را با کارگردانی خود به روی صحنه برد. از دیگر آثار آن سال می‌توان به خرقه ارغوانی اثر حسین نوری و مظلوم پنجم اثر رضا صابری اشاره کرد. آبادی در تمام سال‌های فعالیت حرفه‌ای خود علاوه بر فعالیت در تئاتر، در فیلم‌ها و سریال‌های بسیاری ایفای نقش کرده است. وی فعالیت سینمایی را از سال ۱۳۶۳ با بازی در فیلم زائر خلف در نقش یدالله نوعصری آغاز کرد. از برخی از فیلم‌هایی که آبادی در آنها نقش آفرینی کرده است می توان به بوی کافور عطر یاس، توکیو بدون توقف، «صد سال به این سال‌ها اشاره کرد. سریال‌های مختارنامه، پاورچین، شب دهم و معصومیت از دست رفته از جمله آثار شناخته شده وی در تلویزیون هستند.
او چندین بار ناظر جشنواره تئاتر در تهران و شهرستان‌ها بود. وی چهار دوره، جزو هیئت برگزارکننده جشنواره شهیدان محراب در تبریز بود و برای شرکت‌کنندگان، دوره فشرده تئاتر تشکیل می‌داد. همچنین چهار دوره، عضو شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران در خانه سینما و چهار دوره داور فیلم‌های سینمای ایران در جشن خانه سینما بود.
آبادی از ۱۹ مهر ۱۳۹۸ به‌علت بیماری شش در بیمارستانی در تهران در کما به سر می‌بُرد. او در ۲۹ مهر ۱۳۹۸ مورد عمل جراحی تکه‌برداری از شش قرار گرفت و پس از آن به کما رفت. ابراهیم آبادی در ساعت ۱۷ عصر روز ۹ آبان ۱۳۹۸ درگذشت.
آبادی پیش از مرگ اش ازمسئولان فرهنگ و هنر خواسته بود که فکری به حال هنرمندان پیشکسوت کنند، نگذارند هنر به یغما برود و هرکسی بدون تربیت، پرورش و آموزش لازم وارد این حرفه شود. ابراهیم آبادی در این باره گفته بود:
«خواسته ما این است که یک مقدار بیشتر به هنرمندان محبت کنند؛ نه تنها هنرمندان که در جامعه کسانی هستند که هنرمند واقعی‌اند، ولی گلوی گشادی ندارند که بتوانند حرف بزنند و ساکت و راحت در منزل نشسته‌اند و محتاجند؛ کسی نیست به آنها کمک کند. حقیقت امر این است که هنرمندانی هستند که محتاج واقعی‌اند؛ حتی محتاج دارو… »
آبادی نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد نهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای نقش آفرینی در فیلم آپارتمان شماره ۱۳بود
روحش شاد و یادش گرامی باد
About Author
پست های مرتبط
محاسبه به همین سادگی برای کارگران تفهیم به همان سختی برای مسئولان!
با حلوا حلوا گفتن، دهان شیرین نمی‌شود!
قحط الرجال در آذربایجانشرقی!