ساقی آذربایجان/ به قلم:وحید خدادادی
چند روز پیش اروجعلی علیزاده، مدیرکل راهداری و حمل و نقل جاده ای آذربایجان شرقی اعلام کرده که خیران راه سازی پارسال بیش از ۷۰ میلیارد تومان برای ساخت راه های مناطق محروم کمک کرده اند! همانطور که شهروندان محترم استحضار دارند استان آذربایجان شرقی از استان های خیرخیزی است که از نعمت انسان های والا بیش از سایر بلاد سهم دارد و شاید به جرات بتوان خاندان مردانی آذر را ناجی بلامنازع برخی از نهادها از جمله آموزش و پرورش دانست. غریب نیست اگر بگوییم که این سلسله شریف به تنهایی برای نظام آموزشی استان و مجموعه اداره کل نوسازی مدارس و آموزش و پرورش حفظ آبرو کرده و آقایان مسئول در طول همه این سال ها فقط زحمت بریدن روبان قرمزش را کشیده اند! اظهارات علیزاده هم نشان داد که امور خیریه صرفا در فقره بیمارستان و مدرسه خلاصه نمی شود و هستند انسان های بزرگواری که سعادتشان را در گرو خیرات دنیوی دیده اند و در حوزه راهسازی هم در مناطق محروم دستی بر آتش دارند که انصافا این دست ها بوسیدن دارد و این بزرگواران که همواره در پس پرده بوده اند، عمدتا علاقه ای برای خودنمایی در عالم ناسوت ندارند و ترجیح می دهند تصویرشان در دوربین عالم لاهوت ثبت شود و اهتمام شان بر محکم کردن کرسی عمارت عالم بالاست.
اما نکته جالب این است که چنانچه از مجموعه دستاوردهای مدیران در همه دولت ها موقوفات و تلاش های خیرین را کسر کنید، به نظرتان چه بیلانی برای ارائه خواهند داشت و بودجه های تخصیص یافته را چگونه مصرف کرده اند؟
خیرین بودجه ای نمی گیرند در عوض راه می سازند، مدرسه می سازند، بیمارستان و مرکز بهداشت می سازند، زمین برای احداث مسجد و مدرسه و بیمارستان وقف می کنند و … در مقابل مسئولان احتمالا بودجه می گیرند و هیچ کدام از این ها را انجام نمی دهند! خود اینکه هیچ کاری انجام ندهی کاری کارستان است و الحق والانصاف دست مریزاد دارد!
خبر اخیر که منتشر شد با خود می اندیشیدیم که آیا بهتر نیست این دستگاه های عریض و طویل و هزینه بر دولتی را منحل و پروژه های عمرانی را به ید با کفایت این انسان های شریف بسپارند؟ اختصاصا در دولت های روحانی و رئیسی به جهت شرایط خاص اقتصادی حاکم بر کشور قاطبه پروژه های عمرانی تعطیل بوده است. اگر گهگاه هم پروژه ای احداث و افتتاح شده از دو حالت خارج نبوده یا توسط شهرداری ها صورت گرفته که خود از محل پرداختی های مردم اداره می شود و یا از طرف خیرین. این چند پروژه ای هم که دولت متولی آن بوده با گذشت بعضا دهه ها اندر خم یک کوچه اند. می گویید نه ببینید راه آهن تبریز- بستان آباد چند سال طول کشید تا افتتاح شود و یا همین مقبره الشعرا که آن هم باز با پول مردم شهر تبریز و توسط شهرداری روند تکمیلش جانی دوباره هرچند اندک گرفته است. یعنی هر جا کار به دولت و مدیران دولتی سپرده شده، پایان پروژه جز به مدد کرام الکاتبین نبوده است و عمدتا در دل بخشی از آن ها هم هزارویک تخلف مالی صورت گرفته که دستگاه محترم قضایی و نهادهای امنیتی را هم به زحمت انداخته است. کار دست خیرین که باشد، نه بوروکراسی اداری معنا دارد و نه از دلش هزار جور اختلاس و تخلف بیرون می آید و هر تلاشی در راستای نیت های شریف است. عجالتا اگر مقدور است خیرین استانی را جمع کرده و امورات عمرانی و توسعه را به دست با کفایت شان بسپارید و از دور تماشاگه راز باشید، پروژه که تمام شد قول می دهیم که افتتاح و روبان بریدن و هزارویک “تارقاوال” دیگر با حضور شما صورت گیرد.
پست های مرتبط
پرشورها دمتان گرم!
فرسودگی شهرک های صنعتی استان با توقف بازپرداخت مالیاتی به حساب شهرک ها
مکتب عدل