سفر خارجی بلاگرها به شیوه خانواده معمولی!

سفرهای لاکچری، معرفی رستوران،مراکز خرید در ترکیه و دبی؛ همگی از جدیدترین نحوه فعالیت اینفلوئنسرها در صفحات مجازی است؛سفرهایی که هزینه اش از جای دیگری تقبل می شود و تنها حسرتش برای مخاطب است .صفحه گوشی تلفن همراه را که باز کنید هزاران صفحه رنگ و وارنگ و لاکچری می‌بینید؛ زن و شوهرهایی که در دکورهای زیبا، لباس‌های فاخر و رنگارنگ در اوج عشق، محبت و احترام عکس گرفته‌اند؛ بچه‌هایی که شیک و تر و تمیز در حال آموزش هزاران کلاس متفرقه‌اند؛ معرفان رستوران‌های مختلف با ویدیوهایی از تهیه غذاهایی که اگر دلتان تاب بیاورد و تا آخر ببینید و نخواهید شاهکار کرده‌اید، بلاگرهایی که در حال تهیه گزارش از هتل‌ها و پاساژهای مجلل ترکیه و دبی برای مخاطبانشان که شما باشید هستند؛ همه اینها مواردی هستند که با یک گشت و گذار چند دقیقه‌ای در صفحه مجازی با آن روبه رو هستید البته پشت پرده هرکدام از این عکس‌ها و روایت‌های به ظاهر لاکچری دروغ‌های زیادی پنهان شده است؛ دروغ‌هایی که متأسفانه بنیان‌های خانواده‌های ایرانی و روح و روان جوانان را نشانه گرفته است البته در گزارش‌هایی با عناوین «وقتی که لاکچری ها پا به زندگی معمولی‌ها می‌گذارند، بازی کودکان اینفلوئنسری به کارگردانی مادران / کودکان کار مجازی، جایزه‌های دروغین، کمپین‌های میلیونی / کلاهبرداری میلیونی زیر چتر صفحات رنگی، نماینده پرنسس‌های دیزنی در اینستاگرام / خط باریک حجاب اصیل و تبرج» سعی کرده‌ایم تا حدی پشت پرده این دروغ‌ها را فاش کنیم اما در گزارش قبل با عنوان «جنونی به نام غذاخوردن / فودبلاگرها؛ اشتهاآور یا حسرت آفرین؟» به طور خاص از افراد بسیار اضافی صفحات مجازی برایتان رونمایی کردیم؛ فودبلاگر یا تسترهای غذا، همان افرادی که بدون نفس کشیدن روبه‌روی دوربین مشغول خوردن غذا می‌شوند، نحوه فعالیتشان در فضای مجازی را گفتیم؛ افرادی که عطش سیری ناپذیری برای خوردن غذا دارند و علاوه بر دریافت غذاهای بسیار لوکس و لاکچری که گاهاً تجربه چشیدن مزه شان برای یک فرد عادی رؤیا و خیال است از معرفی رستوران‌های مختلف درآمدهای بسیار بالایی کسب می‌کنند؛ البته این روی ظاهری قضیه است چراکه نه تنها فودبلاگرها بلکه تمامی افرادی که اسم بلاگر را روی خود گذاشته‌اند و به جای اینکه جریان ساز باشند زندگی بی هدف و معمولی خودشان را به نمایش می‌گذارند، هر از چندگاهی به شهرها و کشورهای مختلف سفر می‌کنند و اقدام به تبلیغ هتل، تور، مراکز خرید، و مراکز اقامتی به ظاهر ارزان قیمت می‌کنند و این من و شمای مخاطب هستیم که این طرف تلفن در میان هزار مشکل ریز و درشت به تماشای فخر فروشی این افراد نشسته‌ایم و حسرت می‌خوریم که چرا من جای او نیستم؟ چرا من و همسرم نمی‌توانیم سفر اروپایی برویم؟ ولی ما می‌خواهیم روی دیگر سفرهای لاکچری بلاگرها را برایتان فاش کنیم تا بدانید این سفرها هزینه چندانی هم ندارد
سراب سفرهای خارجی بلاگره
اگر تا قبل از اینکه پشت پرده زندگی بلاگرها برایتان افشا شود مخاطب صفحاتشان بودید حتماً با سفرهای گاه و بی گاه شان به ترکیه، دبی و کیش روبه رو شده‌اید؛ سفرهایی که تا چند روز از سری استورهای بیش از اندازه و پست‌های اینستاگرامی با ژست‌های مختلف اینفلوئنسرها در امان نخواهید بود؛ تعداد این سفرها آنقدر زیاد است که مخاطب اگر کمی باهوش باشد خیلی زود پی می‌برد که کاسه‌ای زیر نیم کاسه است و شاید فضا برای کسب و کار بلاگرها محدود شده است؛ استراتژی بلاگرها در سفرهای خارجی خود به این شکل است که مدام از حس آرامش در هتل‌های لوکس، صبحانه‌های لاکچری و غذاهای اصیل ترکیه‌ای عکس و فیلم تهیه می‌کنند، به مراکز خرید و اقامت‌های توریستی و گردشگری مختلف سر می‌زنند و کم کم شما می‌بینید که تبدیل به یک تور لیدر شده‌اند و از چگونگی تجربه این سفرها به پرسش‌های گوناگون پاسخ می‌دهند، به بیان دیگر آنها به راحتی ذهن مخاطب را آماده این سفرها می‌کنند و چم و خم را یادشان می‌دهند؛ بعضی دیگر از این بلاگرها اقامت دبی یا ترکیه را دارند و مدام به این سوالات که چطور باید اقامت ترکیه را گرفت؟
چقدر هزینه برای مهاجرت لازم است؟؛ قیمت مسکن در ترکیه به چه صورت است؟ پاسخ می‌دهند و تبدیل به یک مشاور املاک رایگان و در دسترس برای مخاطبانشان شده‌اند البته نباید افزایش قیمت مسکن در کشور را در این مقوله بی تأثیر دانست چراکه بسیاری از خانواده‌ها گول تبلیغات پر زرق و برق ماهواره‌ای یا زندگی پر از آرامش و لاکچری دروغین بلاگرها را می‌خورند و در چاهی می‌افتند که بیرون آمدن از آن گاو نر می‌خواهد و مرد کهن!
شاید شما هم به پیامک‌های تبلیغاتی تورهای خارجی ارزان قیمت برخورد کرده باشید؛ ارزانی که با این قیمت بالای دلار بسیار عجیب است به عنوان مثال تور امارات فقط با ۳۰۰ هزارتومان یا تورهای ۷۰۰ تا ۸۰۰ هزار تومانی ترکیه که جزو آگهی‌های بسیار عجیب است اما وقتی که پیگیر این آگهی‌ها می‌شوید مشاهده می‌کنید که در ازای واردات یا حتی صادرات چمدانی از کالاهایی مثل موبایل، سیگار، لوازم آرایش و لباس و … با این قیمت می‌توانید سفر کنید و حتی در بعضی از موارد در ازای این سفر بلاگرها ملزم به فروش این کالاها نیز خواهند شد و به این ترتیب اینفلوئنسرها متولی افرادی هستند که هزینه این سفر را تأمین می‌کنند و با خرید و فروش این اجناس بخشی از هزینه سفرشان را جبران خواهند کرد؛ این مسئله دقیقاً مصداق بارز همان عطش مفت بری بلاگرهاست که تمامی ندارد؛ شاید با خودتان بگویید یک فودبلاگر باید به کشورهای مختلف سفر کند و مخاطبش را با فرهنگ غذایی کشورهای مختلف آشنا کند اما یک سوال؛ فودبلاگر یا سوئیت هوم ها چرا تنها به دبی و ترکیه سفر می‌کنند؟ چرا به هنگام سفر به این کشورها مدام از زرق و برق، مراکز خرید، غذاهای لوکسی مانند لابستر، هشت پا، استیک با روکش ورقه طلا، صدف دریایی و سینی‌های رنگ و وارنگ را تا سر حد مرگ می‌خورند و در آخر فیش میلیونی‌اش را با شما به اشتراک می‌گذارند؟ مگر نه اینکه یک فودبلاگر باید شما را با غذاهای بومی، محلی یا غذاهایی که مخصوص میهمانی‌های خاص هستند و از این دست موارد خاص آشنا کند؛ برعکس این شیوه از سفرهای به ظاهر لاکچری دقیقاً ما را به یاد سفر خانواده معمولی به ترکیه انداخت همانقدر به ظاهر لاکچری از رجیستری تلفن همراه تا قاچاق کالا توسط اینفلوئنسرها
البته این نکته را نباید از یاد برد که بلاگرهای فضای مجازی با درآمدهای میلیونی حاصل از حسرت و کلاهبرداری از من و شما، توانایی پرداخت هزینه سفرهای خارجی را دارند اما اگر بلاگری را مشاهده می‌کنید که در خارج از کشور به شما هتل، رستوران، مراکز خرید یا چم و خم خرید و فروش خانه و نحوه گرفتن اقامت را توضیح می‌دهد بدانید که کاسه‌ای زیر نیم کاسه است و هزینه سفرش را جای دیگری تقبل کرده است؛ البته علاوه بر بلاگرهای خانگی که بهترین گزینه برای تبلیغ همه نوع کسب و کار هستند حضور شکم چران هایی که نام خود را فودبلاگر و تستر غذا گذاشته‌اند در کشورهای مختلف به خصوص ترکیه بسیار پر رنگ تر است.

About Author

saghi

See author's posts