اگر بگویم که بیش از ۹۰ درصد بیماران سرطانی به دلیل تشخیص اشتباه و یا ناقص و یا مهم تر از همه تشخیص دیرهنگام پزشکان، جانِ عزیز خودشان را از دست می دهند اصلاً اغراق نکرده ام.
به مناسبت ۱۵ بهمن، سالروز جهانی سرطان مناسب دیدم تا به عنوان فردی که سالهاست با این بیماری دست و پنجه نرم می کند به یکی از نکات مهم و حیاتی درخصوص این بیماری بپردازم تا در قالب تجربه ای که خودم از نزدیک تجربه کرده ام و در تعداد قابل توجهی از بیماران دیگر نیز دیده ام، به زبان ساده ارائه کنم.
بنده دو مرتبه در سالهای ۱۳۹۴ و ۱۳۹۸ مبتلا شده و تمام مراحل درمانی را تجربه کرده ام. در حال حاضر سالانه بیش از هفت میلیون نفر در سراسر جهان جان خود را به خاطر بیماری سرطان از دست می دهند. پیش بینی می شود این آمار تا سال ۲۰۳۰ به بیش از ده میلیون نفر برسد.
سرطان بعد از بیماری های قلبی و عروقی، دومین عامل مرگ و میر در کشور محسوب می شود و در مردان سرطان های پروستات، ریه و روده شایع بوده و در زنان سرطان های سینه، ریه و روده شایع می باشد.
در این یادداشت می خواهم در مورد موضوع مهم و حیاتی «تشخیص به موقع درد» با شما سخن بگویم.
بارها با چشم خود دیدم که تعداد قابل توجهی از بیماران به دلیل تشخیص اشتباه و یا ناقص پزشک، متحمّل مشکلات شدید جسمی، روحی، مالی و … شده و حتی در بسیاری از موارد نیز بعد از تحمّل این مشکلات، جسم خود را از دست داده اند.
بدون تردید تشخیص اشتباه و یا ناقص پزشک می تواند دو دلیل اصلی داشته باشد:
یا نتایج آزمایشات اشتباه بوده و یا تشخیص خودِ پزشک اشتباه بوده که امروزه احتمال وقوع حالت اول، به دلیل پیشرفت بالا و بروز بودن تجهیزات پزشکی، به مراتب کمتر اتفاق می افتد ولی باز هم مصون از خطا نیست.
خطای خودِ پزشک نیز می تواند دلایل متعدّدی همچون: پائین بودن تعهّد پزشک، پائین بودن دانش و تخصّص پزشکی، پائین بودن تجربه، ویزیت تعداد زیادی از بیماران در یک روز( خستگی پزشک)، اختصاص ندادن زمان لازم و استاندارد برای ویزیت بیمار و… داشته باشد.
در مورد بیماران خاص و به ویژه در مورد بیماران سرطانی، زمان تشخیص و شروع درمان خیلی مهم و حیاتی است.
به دلایلی که عرض کردم بیماران سرطانی اگر آن زمان طلائی و سرنوشت ساز برای تشخیص صحیح و دقیق را از دست بدهند، قطعاً فرآیند درمان بسیار سخت، دردناک، پیچیده، زمان بَر و هزینه بَر شده و یا خدای ناکرده در مواردی نیز به دلایلی مانند متاستاز( انتشار سلولهای سرطانی به یک یا چند عضو دیگر)، در محل بسیار حساسی قرار گرفتن، بزرگ شدن بیش از حد و … نیازی به درمان نخواهد بود و با کمال تأسف، خود بیمار و نزدیکانش شروع به شمارش معکوس برای مرگ خواهند کرد.
اگر بگویم که بیش از ۹۰ درصد بیماران سرطانی به دلیل تشخیص اشتباه و یا ناقص و یا مهم تر از همه تشخیص دیرهنگام پزشکان، جانِ عزیز خودشان را از دست می دهند اصلاً اغراق نکرده ام.
البته ناگفته نماند که به دلیل ضعف و خلاء های قانونی که داریم، پزشکان از مصونیت های قضائی لازم برخورداند و حتی در صورت محرز شدن خطای پزشکی و فوت بیمار، نزدیکان بیمار نمی توانند کار آن چنانی برای احقاق حقوق خود بکنند.
در این خصوص چند توصیه و پیشنهاد خدمت بزرگواران دارم :
۱) به پزشک هرچند که متبحـّر و کاربلد باشد، باید اعتقاد داشت ولی نباید اعتماد کامل داشت. مشکل دقیقاً از آنجایی شروع می شود که بیمار به صحبت ها و یا داروها و یا به روند درمانی پزشکش اعتماد کامل و صددرصدی می کند و زمانی متوجه مشکل اصلی بیماری اش می شود که پزشک به هر دلیلی خطا کرده و دیگر کار از کار گذشته است.
۲) بیمارانی که بیماری های خاص دارند و یا اصلاً متوجه نیستند که به چنین بیماری هائی مبتلا شده اند حتماً در صورت مشاهده برخی علائم خاص، مشکوک و نگران کننده با چند پزشک متخصّص مشاوره داشته باشند و اگر احساس می کنند که مشکل جسمی آنها با داروها و یا توصیه های پزشکِ خودش حل نشده، حتماً بدون از دست دادن زمان لازم و به عبارت دقیق تر آن زمان طلائی، به پزشک و یا پزشکان دیگر مراجعه کنند.
۳) حتماً سالی حداقل دو بار تست کامل بدن برای همه عزیزانم چه بیمار و چه سالم را توصیه می کنم.
۴) عزیزانی که در اعضای خانواده خودشان (درجه یک) سابقه بیماران سرطانی دارند، حتماً به صورت مداوم نسبت به کنترل و تست بدن شان اقدام کنند.
۵) استفاده از تجربیات دیگر بیماران، بسیار مفید و موثّر هست و حتماً چه در زمان درمان و چه بعد از اتمام درمان با هم در ارتباط باشند و تجربیات خود را به یکدیگر انتقال دهند.
۶) بنده هیچ بیمار سرطانی را سراغ ندارم که با طب سنّتی و گیاهی بهبود یافته باشد و اصلاً هیچ اعتقادی به طب سنّتی ندارم بلکه باید درمان بر اساس آزمایش و دانش پزشکی صورت بگیرد.
در پایان این تأکید و اصرار و هشدار مهم را از بنده به یادگار داشته باشید که برای درمان بیماری های خاص به ویژه سرطان، «زمان تشخیص درست و شروع درمان» را از دست ندهید و با مراجعه به موقع به پزشک متخصّص و متعهّد؛ روند درمانی آسان، کم درد، کم هزینه و کوتاه مدتی داشته باشید و حتماً روند درمانی باید با توجه به آزمایشات و مستندات پزشکی لازم، صورت گیرد نه با حدس، گمان، خوددرمانی و گیاهی درمانی.
استرس، اضطراب، تغذیه، ژنتیک، سیگار از مهمترین عوامل ابتلا به انواع سرطان تشخیص داده شده است.
جواد راستی
پژوهشگر ارشد اقتصاد سیاسی توسعه
About Author
پست های مرتبط
سرنوشت مبهم بنیاد فرهنگ، ادب و هنر آذربایجان
تکذیب اظهارات شهردار تبریز!
نابودی عناصر هویتی تبریز!