بهزاد نوید / نیروهای شرکتی، عمدتاً شامل کارکنان خدماتی و کمکپرستارانی هستند که در شرایط دشوار و با حقوق پایین، بدون امنیت شغلی، روزها و شبها به سختی کار میکنند. بسیاری از این نیروها در صف مقدم مبارزه با بیماری قرار داشتند و جان خود را به خطر انداختند، اما همچنان از حمایتهای لازم برخوردار نشدهاند.
این قشر زحمتکش همچنان با مشکلات بسیاری مواجهاند، چرا مجلس و نمایندگان که باید مدافع حقوق مردم باشند، در برابر این مسئله سکوت کردهاند؟ نیروهای خدماتی و کمکپرستاران که بار سنگینی بر دوش دارند و شب تا صبح بیوقفه کار میکنند، در حالی که حداقل دستمزد را دریافت میکنند و امنیت شغلی ندارند، از این بیتوجهی رنج میبرند.
پیمانکارانی که با این نیروها همکاری میکنند، بیشتر از زحمات آنها بهرهمند میشوند و سود حاصل از کار این نیروهای زحمتکش به جیب پیمانکاران میرود. در شرایطی که نیروهای خدماتی و کمکپرستاران در معرض فشارهای روحی و جسمی ناشی از شرایط کاری خود هستند، پیمانکاران بدون توجه به مشکلات آنها، تنها به فکر سود بیشتر هستند و این وضعیت بهطور مداوم تداوم مییابد.
مجلس وظیفه دارد به این موضوعات ورود کند و با وضع قوانین مناسب، وضعیت این نیروها را بهبود بخشد. تبدیل وضعیت نیروهای شرکتی به رسمی یا قراردادی میتواند بخش بزرگی از مشکلات این افراد را حل کند و به آنها امنیت شغلی و رفاه بیشتر ببخشد.
با توجه به نقش مهم این نیروها، به ویژه در بحرانهای ملی مانند همهگیری کرونا، مجلس و مسئولان اجرایی کشور به فوریت به این مسئله رسیدگی کنند و با انجام اقداماتی مؤثر، حق و حقوق این نیروها را به آنها بازگردانند. ادامه بیتوجهی به مشکلات این قشر، میتواند منجر به افزایش نارضایتیها و کاهش کیفیت خدمات در حوزههای حساس، از جمله بهداشت و درمان، شود.
پست های مرتبط
آقای رئیس جمهور! تجربه سفرهای استانی بی ثمر و پر زیان را تکرار نکنید
انتقال مشکوک !/ پشت پرده انتقال کارخانه کلرپارس از تبریز
تحمیق تلخ !