زلزله های اخیر ترکیه زنگ خطری به مسئولین ارشد شهرداری و اعضای شورای شهرداری است که به اشتباه اعضای شورای شهرخوانده می‌شوند.
زمین لرزه امری طبیعی و خسارت و پی آمد آن امری اجتناب ناپذیر است. آیا می‌شود در شهری مثل تبریز خسارات ناشی از زلزله را کاهش داد؟ در حالی که تعیین تکلیف اراضی داخل محدوده های قانونی شهر در اختیار شهرداری می‌باشد و برای احداث شهرکهای مسکونی مشاورین شهرسازی طرح های مورد نظر را تهیه و ارائه می‌دهند عملکرد شهرداری در تایید و قبول طراحی تفکیک اراضی مناطق توسعة شهر که بدون در نظر گرفتن نیازهای ضروری و آنی شهر انجام می‌یابد قابل تأمل است. عدم پیش بینی فضاهای سبز نسبت به تراکم جمعیت محاسبه شده به هر هکتار و یا بدون در نظر گرفتن مکانهای عمومی مثل میادین روز و یا کاربری‌های آموزشی و بهداشتی و فرهنگی بدون توجه به امکان افزایش تراکم جمعیتی و همچنین عدم پیش بینی اراضی لازم برای زمان بحران ناشی از سهل انگاریهای عمدة شهرداری است که مدام در ایجاد هر شهرک تکرار می‌شود.
شهرک باغمیشه که بر روی گسل اصلی زلزله تبریز قرار دارد مثل کندوی عسل برای واحدهای ویلائی تفکیک و اینک اکثریت واحدهای مزبور با فروش تراکم و یا بقیة اراضی الحاقی نیز تبدیل به برجهای مسکونی گردیده و تراکم جمعیتی آن در هر هکتار به بیش از چهار برابر افزایش یافته است. اگر در این شهرک زلزله ای حتی کمتر از ۷/۹ ریشتری به وقوع بپیوندد، به غیر از تل خاک شاهد هیچ بنائی نخواهیم بود فاجعه ای که برای نجات ساکنین آن نه گذری برای ورود به معابر کم عرض و نه فضائی برای انتقال مجروحین و عبور و مرور ماشین آلات برای امدادرسانی وجود خواهد داشت.
عدم پیش بینی اراضی لازم برای زمان بحران جهت تخلیه آسیب دیدگان و مجروحین و اسکان موقتی آنان و یا فضای سبز متعدد در نقاط مختلف شهرک که در زمان بحران قابل استفاده باشد کم توجهی مسئولین ذیربط شهرداری را در قبول بی چون و چرای طرحهای مشاورین عیان می‌دارد که مثل محکوم بی‌اختیار مجری نظریات ارائه شده می‌گردند. نبود همین مکانهای ذکر شده در اکثر شهرکهای قدیمی و جدید مثل رسالت- زعفرانیه- گلشهر- رجائی- ویلاشهر- یاغچیان- پرواز- مرزداران- نصر- ولیعصر و سایر کوی های متعدد در سطح شهر تبریز که مستثناء از این مشکلات نیستند از علل جلوة شهر تبریز در یک منطقة کویری است، بگذریم از اینکه چه بلائی بر سر ساکنین ۵۰۰ هزار نفری ساخت و سازهای غیرمجاز شمال و جنوب و غرب و شرق و روستاهای حاشیه شهر که در اثر بی توجهی شهرداری در ۴۰ سال گذشته مثل قارچ روئیده اند پیش خواهد آمد خود داستان غم انگیزی خواهد داشت.
آیا شهرداری تبریز تحمل جوابگوئی به این همه مشکلات آتی را دارد یا می خواهد آسیب دیدگان را در صحراهای خارج از شهر به امید خدا رها کند. آنانی که در کمیسیونهای ماده ۵ و توافقات بدون توجه به امکانات منطقه و مشکلات آتی در صدور مجوزهای تغییر کاربری و افزایش طبقات و بالا بردن تراکم جمعیتی منطقه در ذیل آن صورتجلسات امضاء می‌گذارند باید جوابگوی فجایع انسانی و اجتماعی و اقتصادی آتی شهر نیز باشند زلزله های ۷/۹ و ۷/۶ ریشتری ترکیه زنگ خطری به مسئولین ارشد شهرداری و اعضای شورای شهرداری است که به اشتباه اعضای شورای شهر خوانده می‌شوند.
به قلم: رسول حسینی بقانام
About Author
پست های مرتبط
لئلئخلاماخ در خیابان های تبریز !
شهرداران چینی !
محاسبه به همین سادگی برای کارگران تفهیم به همان سختی برای مسئولان!