ساقی آذربایجان/ سفر ۲۴ ساعته ای که مصادف با ایام ارتحال حضرت امام به آذربایجانشرقی صورت خواهد گرفت، علی رغم ذیق وقت فرصت مغتنمی است تا دیار ستارخان با طرح مشکلات جدی و مطالبه جدی آن ها اقلا بخشی از این مشکلات را مرتفع نماید. ارقام مختلفی در رابطه با میزان اعتبارات تخصیص یافته نقل قول و بعضا منتشر می شود که در صورت ووصل می تواند برخی از مشکلات فوری را حل و فصل نماید. ناگفته پیداست که آذربایجان و بالتخصیص کلانشهر تبریز به دلایلی چند دیگر آن آوازه و شکوه گذشته را ندارد و به سیاق فرهنگ مشرق زمین در گذشته خود جا مانده و برای توصیف خود همواره به دنبال فاکت های تاریخی می گردد. گرید مدیران استان در طول همه این سال ها روندی کاهشی داشته و پربیراه نیست که بگوییم تبریز بزرگی است که در طول همه این سال ها به دست کوچک افتاده و از این اپیدمی خطرناک مجالی نیست. اما در این برهه و با توجه به در پیش بودن سفر رییس جمهور شاید پرداختن به این مشکل چندان که باید درست نباشد و شاید پرداختن به موضوعاتی که امکان تحقق آن ها را امید بیشتری است، منطقی تر باشد. در کنار روحیه محافظه کاری و چاپلوسی در زیر ساخت های فرهنگی آذربایجان، نبود اتحاد و همدلی برای طرح مشکلات یکی از آن آسیب های ساختاری است که کمتر به آن پرداخته شده است. احساس حقیر این بود که اقلا در بازه زمانی فعلی به جهت اولویت این شهر و تعالی آن اختلاف نظرها و تعدد منافع و خواسته ها تعدیل شود اما اخبار منتشره در این چند روز حکایت از ادامه روند نامیمون قبلی دارد. چه در سطح مدیران اجرایی و چه در سطح نمایندگان استانی مجلس و اعضای شورا و نیز در میان اصحاب رسانه اثری از اتفاق نظر در رابطه با مشکلات این شهر وجود ندارد و داستان هر کسی از ظن خود یار من ، مصداق رویکرد این روزهای ماست. فارس از فرسودگی ناوگان اتوبوسرانی و پروژه های نیمه کاره ریلی و ترانزیتی می گوید و فرهنگی از ساماندهی ورودی های شهر و منادی از انتقال آب ارس و آن دیگری از نفلین سینیت و مس و عزیز دیگری از مقبره الشعرا و بزرگوار دیگری از چالش های حوزه درمان و در نهایت احیای دریاچه ارومیه! هر چند همه آن چه که ذکر شد هر کدام در جای خود می تواند یک ابرچالش اساسی باشد، اما آیا رقم اعلامی اعتبار اختصاص یافته و شرایط اقتصادی کشور و خزانه خالی دولت امکان تحقق همه این مشکلات را می دهد؟ چنین تعدد نظری در رابطه با مشکلات استان این تلقی را در رییس جمهور و تیم همراه ایجاد می کند که فعلا اینجا کسی نمی داند که چه می خواهد! بهتر نبود در روزهای قبل تر مسئولان انتخابی و انتصابی جلسات هماهنگی در این رابطه برگزار می کردند و نتیجه جلسات نیز با اهالی رسانه و افکار عمومی در میان گذاشته می شد تا هر کسی ساز خودش را نزند و از هر شخصیتی خواسته ای مجزا مطرح نگردد؟ یک کاسه کردن مشکلات دستگاه اجرایی را هم متقاعد می کرد تا با دیدن این همدلی و مطالبه جدی مشکلات مطروحه را با عنایت ویژه ای حل نماید. عمده این خواسته ها عمدتا ماهیت پوپولیستی دارند و دوستان صرفا برای اینکه سکوت نکرده باشند، آن ها را مطرح می کنند. کاش به جای همه آسمان ریسمان بافتن ها و جزیره ای عمل کردن به دنبال اولویت بندی منشکلات بودید و نهایتا یکی دو ابرچالش به عنوان خواسته اصلی از زبان همه ما مطرح می شد تا نیاز نباشد که رییس جمهور برای فراموش نکردنش طومار نویسی کند!
About Author
پست های مرتبط
حزبی که قرار است رفاه و سلامت بیاورد!
آیا «آذرپارک» خلع‌ید می‌شود؟
تبریز، شهری که به حال خود رها شده است!